ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เคี้ยว, เคี้ย, กิน
ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
หมายถึงก. แสดงอาการโกรธเมื่อยังทำอะไรเขาไม่ได้.
เคี้ยว
หมายถึงก. บดให้แหลกด้วยฟัน.
คดเคี้ยว
หมายถึงว. คดไปคดมา, ลดเลี้ยว, วกไปวกมา.
เคี้ยวเอื้อง
หมายถึงก. อาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสำรอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด, โดยปริยายหมายความว่า ทำอะไรช้า, บดเอื้อง ก็ว่า.
ยาเคี้ยว
หมายถึง(กฎ) น. ส่วนใดส่วนหนึ่งของใบยาแห้ง นอกจากใบยาแห้งพันธุ์ยาสูบพื้นเมือง ซึ่งได้ปรุงหรือปนด้วยวัตถุอื่นนอกจากน้ำเพื่ออมหรือเคี้ยว.
เคี้ย
หมายถึง(ถิ่น; กลอน) ก. อยู่ เช่น อันเดียรดาษด้วยเตี้ยเค้าค่อม เคี้ยคอยทวารทุกแห่งแล. (ม. คำหลวง ทศพร).
เคี้ยวฟัน
หมายถึงก. แสดงอาการโกรธเมื่อยังทำอะไรเขาไม่ได้, มักใช้เข้าคู่กับคำ เข่นเขี้ยว เป็น เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน.
ของขบเคี้ยว
หมายถึงน. ของกินเล่นที่ไม่เจตนากินให้อิ่ม.
หมายถึงว. คด เช่น นํ้าเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม. (โลกนิติ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ คด เป็น คดเคี้ยว.