ผลการค้นหา

คำไทย บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 50 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา พหู, พหุ, มหู, สำรวมอินทรีย์, หู, กัณณ์, ภควัม, รูปธรรม, อินทรียสังวร, กรรณ, นวทวาร

แก้วหู

หมายถึงน. เยื่อในหูสำหรับรับเสียง.
 พจนานุกรมไทย

คู่หู

หมายถึงว. ที่พูดถูกใจกัน, ที่ถูกคอกัน. น. เพื่อนที่ถูกคอถูกใจกัน.
 พจนานุกรมไทย

เงี่ยหู

หมายถึงก. เอียงหูฟังเพื่อให้ถนัด, ตั้งใจฟัง.
 พจนานุกรมไทย

จอน,จอน,จอนหู

หมายถึงน. ชายผมข้างหูที่ระลงมาที่แก้ม.
 พจนานุกรมไทย

เต็มหู

หมายถึงก. ได้ยินได้ฟังมาเต็มที่ เช่น ได้ยินมาเต็มหู.
 พจนานุกรมไทย

บ้องหู

หมายถึงน. ช่องหู, รูหู, เช่น ขี้หูเต็มบ้องหู.
 พจนานุกรมไทย

พหู

หมายถึงว. พหุ.
 พจนานุกรมไทย

เพื่อนคู่หู

หมายถึงน. เพื่อนที่ถูกคอถูกใจกัน.
 พจนานุกรมไทย

ร้อนหู

หมายถึงก. เดือดร้อนเพราะได้ยินได้ฟังเรื่องราวที่ทำให้ไม่สบายใจ.
 พจนานุกรมไทย

ละบองราหู

หมายถึงน. ชื่อโรค ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าเป็นโรคซางชนิดหนึ่งที่ขึ้นเป็นเม็ดที่เด็กอ่อน, กระบองราหู ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

สะดุดหู

หมายถึงก. กระทบหูชวนให้อยากฟัง หรือรู้สึกเคลือบแคลงใจเป็นต้น เช่น ได้ยินเสียงเพลงเขมรไทรโยค รู้สึกสะดุดหูทำให้นึกถึงความหลัง ได้ยินเสียงคนพาลพูดแขวะ รู้สึกสะดุดหูทันที.
 พจนานุกรมไทย

หู

หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง; สิ่งที่ทำเป็นห่วงหรือเป็นวง ๆ เช่น หูแจว; (ปาก) เรียกส่วนหูฟังและกระบอกพูดของเครื่องรับโทรศัพท์ว่า หูโทรศัพท์.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด