ตัวกรองผลการค้นหา
ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
หมายถึงก. แสดงอาการโกรธเมื่อยังทำอะไรเขาไม่ได้.
ตะเข้ขบฟัน
หมายถึงน. เรียกข้อไม้ตะพดที่ซ้อนกันและมีตาขบกัน.
ฟันช้าง
หมายถึงดู งาช้าง ๒.
ไม้จิ้มฟัน
หมายถึงน. ไม้ชิ้นเล็ก ๆ ปลายแหลม ใช้แคะเศษอาหารในซอกฟัน.
ไรฟัน
หมายถึงน. แนวฟันตอนที่เหงือกหุ้ม.
เลี่ยมฟัน
หมายถึงก. ใช้โลหะเช่นทอง นาก หุ้มฟันเพื่อความสวยงามเป็นต้น.
สีฟันคนทา
หมายถึงดู คนทา.
เสียวฟัน
หมายถึงก. รู้สึกแปลบที่ฟันเพราะเคลือบฟันสึกหรือฟันเป็นรูเป็นต้น.
กัดฟัน
หมายถึงก. เอาฟันต่อฟันกดกันไว้แน่น เป็นอาการแสดงถึงความอดกลั้น, โดยปริยายหมายความว่า มานะ; ขบฟันในเวลานอนหลับ.
เคลือบฟัน
หมายถึงน. ผิวนอกของฟันที่หุ้มเนื้อฟันอยู่.
ทำฟัน
หมายถึงก. ทำให้ฟันอยู่ในสภาพปรกติหรือใช้การได้ด้วยการอุด ถอน หรือใส่ฟันใหม่ เป็นต้น.
ฟันปลา
หมายถึงน. เรียกสิ่งที่มีรูปอย่างฟันปลา, เรียกลักษณะที่สับหว่างสลับเยื้องกันอย่างฟันปลาว่า สลับฟันปลา เช่น นั่งสลับฟันปลา ยืนสลับฟันปลา; ลายคดกริช รูปดังนี้ (รูปภาพ) เรียก ลายฟันปลา, ลายฟันเลื่อย ก็เรียก.