ตัวกรองผลการค้นหา
กะปลกกะเปลี้ย
หมายถึง[-ปฺลก-เปฺลี้ย] ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่แข็งแรง.
ปลกเปลี้ย
หมายถึง[ปฺลกเปฺลี้ย] ก. กะปลกกะเปลี้ย.
ปลก
หมายถึง[ปะหฺลก] ว. อาการที่ยกมือไหว้ถี่ผงก ๆ (ใช้แก่กริยาไหว้ ว่า ไหว้ปลก ๆ).
แปลก,แปลก ๆ
หมายถึง[แปฺลก] ว. แตกต่างไปจากที่เคยคิด เคยรู้ เคยเห็น เป็นต้น เช่น แปลกตา แปลกใจ; ต่าง, เพี้ยนไป, ผิดปรกติ เช่น เป็นคนแปลก.
แปลกปลอม
หมายถึงว. มีสิ่งอื่นหรือพวกอื่นปนเข้ามา.
เบียว
หมายถึงป่วย ใช้ในลักษณะตรรกะป่วย แปลก ใช้ในลักษณะความคิดที่ผิดแปลก หรือพฤติกรรมที่ไม่ปกติ มาจากภาษาญี่ปุ่นว่า จูนิเบียว ( 中二病)