ตัวกรองผลการค้นหา
เพิดเพ้ย
หมายถึงก. เย้ยหยัน; ร้องเฮ้ย (ใช้เป็นคำขับไล่ให้หนีไป).
ผมชิงเกิล
หมายถึงน. ทรงผมผู้หญิงที่ซอยผมด้านหลังไล่ระดับกันลงมาถึงต้นคอ. (อ. shingle).
เป๊าะ
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหักนิ้วหรือกิ่งไม้เล็ก ๆ หัก.
นัข
หมายถึง(กลอน) น. เล็บ, นิ้วมือ เช่น ทศนัข. (ป., ส. นข).
เขก
หมายถึงก. ใช้ด้านหลังของข้อนิ้วที่งอเข้าด้วยกันเคาะลงไป เช่น ใช้มะเหงกเขกหัว.
ลุ่นตุ้น,ลุ่นโตง
หมายถึงว. มีตอนปลายสุดหายเหี้ยนไปหมด เช่น นิ้วลุ่นตุ้น หางลุ่นโตง.
บ่ายควาย
หมายถึงน. เวลาไล่ควายกลับบ้าน, เวลาเย็น, เวลาจวนคํ่า.
กระเบียด
หมายถึงน. มาตราวัดตามวิธีประเพณี ๑ กระเบียด เท่ากับ ๑ ใน ๔ ส่วนของนิ้ว.
ฟุต
หมายถึงน. มาตราวัดของอังกฤษ ๑ ฟุต เท่ากับ ๑๒ นิ้ว. (อ. foot).
หนีบ
หมายถึงก. คีบหรือบีบให้แรงให้แน่นด้วยของที่เป็นง่ามเช่นง่ามนิ้วมือหรือตะไกรเป็นต้น.
ลายมัดหวาย
หมายถึงน. ลายนิ้วมือเป็นต้นที่ไม่ขดวนเข้าหาศูนย์กลางอย่างก้นหอย.
วาดปาก
หมายถึงก. เอานิ้วมือป้ายสีผึ้งหรือใช้ลิปสติกลูบไล้ไปตามริมฝีปากให้ทั่ว.