ตัวกรองผลการค้นหา
ขะแยะ
หมายถึงก. ตำเบา ๆ, ตำแซะ ๆ; เอาไหล่กระแทกเข้าไป.
จำนวนอตรรกยะ
หมายถึง(คณิต) น. จำนวนที่สามารถเขียนให้เป็นรูปทศนิยมไม่รู้จบประเภทไม่ซํ้าได้ เช่น (= ๑.๔๑๔๒๑๓๕...), (= ๓.๑๔๑๕๙๒๖...).
เดียะ
หมายถึงว. คล่องแคล่ว เช่น ว่าเดียะ ว่าวปักเป้าส่ายเดียะ, อย่างกระชั้นชิดไม่ให้คลาดสายตา เช่น ตามเดียะ.
ตปนียะ
หมายถึงน. ทองคำ. (ป., ส.).
บันยะบันยัง
หมายถึงว. พอสัณฐานประมาณ, พอสมควร.
ปานีย,ปานีย-,ปานียะ
หมายถึง[ปานียะ-] ว. ควรดื่ม, น่าดื่ม, ดื่มได้. (ป., ส.).
ปูชนีย,ปูชนีย-,ปูชนียะ
หมายถึง[-ชะนียะ] ว. น่านับถือ, น่าบูชา, เช่น ปูชนียวัตถุ ปูชนียบุคคล. (ป.).
พิริย,พิริย-,พิริยะ
หมายถึง[พิริยะ-] น. ความหมั่น, ความกล้า; คนกล้า, คนแข็งแรง, นักรบ. (ป. วิริย; ส. วีรฺย ว่า ความหมั่น, ความกล้า).
ภาติยะ
หมายถึงน. ลูกของพี่ชายน้องชาย, หลาน. (ป.; ส. ภาตฺรีย).
ยะยาน
หมายถึง(กลอน) ว. ไหว ๆ.
ยะแย้ง
หมายถึง(กลอน) ก. ยื้อแย่ง.
แยกแยะ
หมายถึงก. กระจายออกให้เห็นชัดเจน เช่น แยกแยะปัญหาให้เห็นเป็นประเด็น ๆ ไป.