ตัวกรองผลการค้นหา
เสียแต่,เสียที่
หมายถึงสัน. เสียตรงที่, บกพร่องตรงที่, มีตำหนิตรงที่, เช่น หน้าตาก็สวยดี เสียแต่พูดไม่เพราะ.
อนึ่ง
หมายถึง[อะหฺนึ่ง] สัน. อีกอย่างหนึ่ง, อีกประการหนึ่ง.
สันมือ
หมายถึงน. ส่วนข้างฝ่ามือด้านนิ้วก้อย เช่น สับด้วยสันมือ.
สันทิฐิก,สันทิฐิก-
หมายถึง[สันทิดถิกะ-] (แบบ) ว. ควรเห็นเอง, เป็นคุณของพระธรรมอย่างหนึ่ง. (ป. สนฺทิฏฺิก; ส. สานฺทฺฤษฺฏิก).
สรวลสันหรรษา
หมายถึงก. หัวเราะร่าเริงยินดี, หัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ, เช่น บรรดาศิษย์เก่ามาร่วมสรวลสันหรรษาในงานชุมนุมศิษย์เก่าประจำปี.
ใส่สีสัน
หมายถึง(สำ) ว. อาการที่พูดขยายความให้เกินความจริง, ใส่ไข่ ก็ว่า.
สันเทหะ
หมายถึงน. สนเท่ห์. (ป., ส.).
วสันต,วสันต-,วสันต์
หมายถึง[วะสันตะ-, วะสัน] น. ฤดูใบไม้ผลิในคำว่า ฤดูวสันต์, วสันตฤดู ก็ว่า. (ป., ส.).
สันถว,สันถว-,สันถวะ
หมายถึง[สันถะวะ-] น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน; ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. (ป.; ส. สํสฺตว).
ปสันน,ปสันน-,ปสันนะ
หมายถึง[ปะสันนะ] (แบบ) ก. เลื่อมใส. (ป.).
วสันตฤดู
หมายถึงน. ฤดูใบไม้ผลิ, ฤดูวสันต์ ก็ว่า.
ดัง
หมายถึงน. สันจมูก, ใช้ว่า ดั้ง ก็มี.