ตัวกรองผลการค้นหา
ลูกฟัก
หมายถึงน. แผ่นกระดานที่ใส่ในกรอบบานประตูหน้าต่างเป็นต้นของเรือนฝากระดานแบบทรงไทย.
ลูกไฟ
หมายถึงน. ส่วนที่แยกออกจากวัตถุกำลังลุกเป็นไฟแล้วกระเด็นหรือกระจายออกไปเป็นดวงไฟน้อย ๆ จำนวนมากบ้างน้อยบ้าง เช่น ลูกไฟพะเนียง ลูกไฟจากปล่องเรือโยง ลูกไฟจากเตาถ่าน.
ลูกมะหวด
หมายถึงน. ลูกตั้งมักทำด้วยหินหรือไม้เป็นต้น เป็นรูปกลม ๆ ป้อม ๆ คล้ายผลมะหวดเรียงกันเป็นลูกกรงใช้แทนหน้าต่าง เช่น ลูกมะหวดที่ปราสาทหิน.
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
หมายถึง(สำ) น. ลูกย่อมไม่ต่างกับพ่อแม่มากนัก.
ลูกยอด
หมายถึงน. ไข่งูจงอางฟองที่อยู่สูงสุด เรียกว่า ไข่ลูกยอด.
ลูกยุ
หมายถึงน. ลมปากที่ยุให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักเป็นไปในทางไม่ดี.
ลูกวัด
หมายถึงน. พระที่ไม่ใช่สมภาร.
ลูกสวน
หมายถึงน. ลูกพลาสติกหรือลูกยางมีลักษณะกลม ๆ ตอนบนแหลมมีรูใส่น้ำยาหรือสบู่สำหรับใช้สวนอุจจาระ.
ลูกสวรรค์
หมายถึงน. ลูกโป่งที่อัดด้วยแก๊สไฮโดรเจนทำให้ลอยได้, ลูกโป่งสวรรค์ ก็ว่า.
ลูกสะบ้า
หมายถึงน. กระดูกมีลักษณะกลม ๆ แบน ๆ คล้ายลูกสะบ้า มีเอ็นยึดระหว่างกล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้ากับกระดูกหน้าแข้ง ประกอบเป็นส่วนนูนสุดของกระดูกหัวเข่า, สะบ้าหัวเข่า ก็ว่า.
ลูกสะใภ้
หมายถึงน. หญิงซึ่งเป็นเมียของลูกชาย.
ลูกเสือ
หมายถึงน. สมาชิกแห่งองค์การที่มีวัตถุประสงค์ในการฝึกหัดอบรมบ่มนิสัยเด็กชายให้เป็นพลเมืองดีตามจารีตประเพณี มีอุดมคติและความรับผิดชอบตัวเองและต่อผู้อื่นเป็นต้น.