ตัวกรองผลการค้นหา
แอก
หมายถึงน. ไม้วางขวางบนคอวัวหรือควายใช้ไถนา คราดนา หรือเทียมเกวียน เป็นต้น; โดยปริยายหมายถึงการถูกกดขี่ ในคำว่า ปลดแอก.
โอก
หมายถึง(โบ) ก. ออก.
เพชรน้ำเอก
หมายถึง(สำ) ว. ดีเป็นพิเศษยอดเยี่ยม.
กระจอก
หมายถึงน. ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Passeridae ตัวลาย มี ๔ ชนิด ชนิดที่มีชุกชุมอาศัยตามชายคาบ้านเรือน เรียก กระจอกบ้าน (Passer montanus) อีก ๓ ชนิด คือ กระจอกตาล (P. flaveolus) กระจอกป่าท้องเหลือง (P. rutilans) และกระจอกใหญ่ (P. domesticus).
หมายถึง(โบ) น. เล็บ เช่น กระจอกสอกายใหญ่หน้า เล็กลาน หล็อนแฮ. (ตำราช้างคำโคลง). (ข. กฺรจก ว่า เล็บ).
หมายถึงน. ลักษณะแมวอย่างหนึ่ง สีตัวดำทั้งหมดมีขนสีเทาล้อมรอบปาก ตาสีเหลือง เรียกว่า แมวกระจอก. (โชค-โบราณ).
กระฉอก
หมายถึงก. อาการที่ของเหลวเช่นนํ้าเป็นต้นในภาชนะกระเพื่อมอย่างแรงเพราะความสั่นสะเทือน. ว. แหว่ง, เว้า, (ใช้กับลักษณะของผม), ฉอก ก็เรียก.
กระทอก
หมายถึงก. กระแทกขึ้นกระแทกลง, กำแน่นแล้วรูดขึ้นรูดลง, ทำให้ทะลัก เช่น กระทอกเลือดกระแทกล้มกระดิกดิ้น. (ขุนช้างขุนแผน). (เทียบมลายู กระตอก ว่า ตอก).
กระบอก
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองเก่าสมัยอยุธยา ใช้กับบทที่ต้องการรีบด่วน ไปเร็วมาเร็วหรือต้องการให้จบเร็ว เช่นตอนท้าวเสนากุฎต้อนรับแปดกษัตริย์ ในเรื่องสังข์ศิลป์ชัย. (ดึกดำบรรพ์).
กลางนอก
หมายถึง(กฎ; โบ) น. เรียกหญิงที่ชายสู่ขอมาเลี้ยงเป็นอนุภริยาว่า เมียกลางนอก. (สามดวง).
กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
หมายถึงก. พะอืดพะอม.
กะตอก
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กระโถน.