ตัวกรองผลการค้นหา
ธรรมจารี
หมายถึงน. ผู้ประพฤติธรรม. (ป. ธมฺมจารี; ส. ธรฺมจารินฺ).
ธรรมดา
หมายถึงน. อาการหรือความเป็นไปแห่งธรรมชาติ เช่น การกิน การถ่ายเท การสืบพันธุ์ และการเสื่อมสลาย. ว. สามัญ, พื้น ๆ, ปรกติ, เช่น เป็นเรื่องธรรมดา. (ส. ธรฺมตา; ป. ธมฺมตา).
ธรรมนิยม
หมายถึงน. ความประพฤติที่มีธรรมเป็นที่ตั้ง.
ธรรมปฏิรูป,ธรรมประติรูป
หมายถึงน. ธรรมเทียม, สิ่งที่ไม่ใช่ธรรมแท้.
ธรรมะธัมโม
หมายถึงว. เรียกคนที่เคร่งครัดในศาสนาว่า คนธรรมะธัมโม.
ธรรมาทิตย์
หมายถึง[ทำมา-] น. อาทิตย์แห่งธรรม คือพระพุทธเจ้า. (ส.).
ธรรมาธิษฐาน
หมายถึง[ทำมาทิดถาน, ทำมาทิดสะถาน] ว. มีธรรมเป็นที่ตั้ง ที่ยกหลักธรรมหรือสิ่งที่เป็นนามธรรมล้วน ๆ ขึ้นมาอ้างหรืออธิบาย. (ส.; ป. ธมฺมาธิฏฺาน).
ธรรมานุสาร
หมายถึง[ทำมา-] น. ความถูกตามธรรม, ทางหรือวิธีแห่งความยุติธรรม, ความระลึกตามธรรม. (ส.; ป. ธมฺมานุสาร).
ธรรมาสน์
หมายถึง[ทำมาด] น. ที่สำหรับพระภิกษุสามเณรนั่งแสดงธรรม. (ส.).
บาธรรม
หมายถึงน. ผู้เชี่ยวชาญในทางธรรม, อาจารย์ทางธรรม.
บุตรธรรม
หมายถึง[บุดตฺระทำ] น. หน้าที่ของลูก.
ปฏิบัติธรรม
หมายถึงก. ประพฤติตามธรรม; เจริญภาวนา.