ตัวกรองผลการค้นหา
หน้าเดิม
หมายถึงว. ที่เคยเห็นหรือรู้จักกันมาเป็นเวลานานจนคุ้นตา เช่น งานนี้มีแต่คนหน้าเดิม, หน้าเก่า ก็ว่า.
หน้าบอกบุญไม่รับ
หมายถึงว. มีสีหน้าบึ้งตึง เช่น เขาผิดหวังอะไรมา ทำหน้าบอกบุญไม่รับ.
หน้าเริด
หมายถึงว. อาการที่แสดงหน้าตาตื่น (ใช้แก่กริยาวิ่ง) เช่น เห็นแม่มาแต่ไกลก็วิ่งหน้าเริดเข้าไปหา, หน้าตั้ง ก็ว่า.
หน้าวอก
หมายถึงน. หน้าของคนที่ผัดแป้งจนขาวเกินไป.
หน้าแหง
หมายถึง[-แหฺง] น. หน้าแสดงความเก้อหรือจนปัญญา.
หนีหน้า
หมายถึงก. หลบไม่ยอมให้พบหน้า.
หันหน้า
หมายถึง(สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.
ปีหน้าฟ้าใหม่
หมายถึงน. ปีหน้า, เวลาข้างหน้า.
ตราหน้า
หมายถึงก. หมายหน้าไว้; หยามหน้า, สบประมาท.
หน้าเผือด,หน้าเผือดสี
หมายถึงน. หน้าไม่มีสีเลือด. ว. มีสีหน้าแสดงความผิดหวังหรือตกใจเป็นต้น, หน้าถอดสี ก็ว่า.
พรหมพักตร์
หมายถึงน. ยอดเครื่องสูงหรือยอดสิ่งก่อสร้างที่เป็นหน้าพรหม ๔ ด้าน.
อินทร์
หมายถึง[อินทะ-, อินทฺระ-, อิน] น. ชื่อเทวราชผู้เป็นใหญ่ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์และชั้นจาตุมหาราช; ผู้เป็นใหญ่. (ส.; ป. อินฺท).