ตัวกรองผลการค้นหา
พึ่งลำแข้งตัวเอง
หมายถึง(สำ) ก. ช่วยตนเอง, อาศัยลำแข้งตัวเอง ก็ว่า.
ภูมิลำเนา
หมายถึง[พูม-, พูมิ-] (กฎ) น. ถิ่นที่อยู่อันเป็นแหล่งสำคัญ.
ลอยลำ
หมายถึง(ปาก) ว. เด็ดขาด เช่น เรือแข่งชนะลอยลำ ลอยลำเข้ารอบ.
ลำ
หมายถึงน. ตัวของคน สัตว์ หรือสิ่งต่าง ๆ ไม่นับส่วนที่เป็นแขนขาหรือกิ่งก้าน เช่น ลำตัว ลำต้น, เรียกสิ่งที่ยาวกลมหรือมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลำแขน ลำคอ ลำอ้อย ลำนํ้า, ลักษณนามเรียกสิ่งเช่นนั้นหรือเรือ เช่น ไม้ไผ่ลำหนึ่ง อ้อย ๒ ลำ เรือ ๓ ลำ; ชั้นเชิง เช่น หักลำ.
ลำเข็ญ
หมายถึงว. ลำบาก, ยากแค้น. (ปรัดเล).
ลำงาด
หมายถึงน. เย็น, เวลาเย็น, ใช้ว่า ละงาด ลางาด หรือ ล้างาด ก็มี. (ข. ลงาจ).
ลำดวน
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Melodorum fruticosum Lour. ในวงศ์ Annonaceae ดอกคล้ายดอกนมแมวแต่กลีบหนาแข็ง กลิ่นหอม.
ลำปำ
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ปลากระแห. (ดู กระแห, กระแหทอง).
ลำพอง
หมายถึงว. ฮึกห้าว, แสดงอาการหยิ่งยโส, เช่น ทำลำพอง ใจลำพอง.
ลำเพา
หมายถึงว. โฉมงาม.
ลำแพน
หมายถึงน. เครื่องจักสานชนิดหนึ่ง มักสานด้วยตอกไม้ไผ่เส้นใหญ่ ๆ แบน ๆ ซึ่งเรียกว่า ตอกปื้น ที่ทำด้วยหวายหรือเส้นใยเปลือกไม้ก็มี ใช้ปูหรือทำเป็นแผงใช้กั้นหรือกรุเป็นฝาเรือนเป็นต้น เรียกว่า เสื่อลำแพน.
ลำมะลอก
หมายถึงน. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง เป็นเม็ดมีหนอง เรียกว่า ฝีลำมะลอก หรือ หัวลำมะลอก.