ตัวกรองผลการค้นหา
กะตึงกะแตง
หมายถึงก. กะติงกะแตง.
กะโต๊ก
หมายถึงว. เสียงไก่ตัวผู้ร้อง.
กะโตงกะเตง
หมายถึงว. โตง ๆ เตง ๆ, ติดอยู่รุงรัง, พัวพัน.
กะทอ
หมายถึงน. ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ตาโปร่งอย่างชะลอม รูปร่างเป็นกระบอก สำหรับใส่เสื้อผ้าและของอื่น ๆ ใช้กันมากในภาคอีสาน.
กะแท่ง
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amorphophallus วงศ์ Araceae ต้นเล็กราวเท่านิ้วมือ เวลาออกดอกไม่มีใบ ก้านช่อดอกอ่อน ๆ ใช้แกงได้, พายัพเรียก ดอกก้าน.
กะบังรังเฝือก
หมายถึงดู กะบัง ๒.
กะบังลม
หมายถึงน. แผ่นกั้นประกอบขึ้นด้วยกล้ามเนื้อและเนื้อพังผืดแยกช่องท้องออกจากช่องอก มีอาการยืดและหดได้เพื่อช่วยในการหายใจ.
กะบิล
หมายถึงน. ระเบียบ, หมู่. (ดู กบิล ๒).
กะเปิ๊บกะป๊าบ
หมายถึง(ปาก) ว. พูดเสียงดังเอะอะและไม่ระมัดระวังวาจาหรือท่าทาง, มีกิริยาท่าทางหรือแต่งตัวรุงรังไม่เรียบร้อย.
กะแป้น
หมายถึงน. เรือหางแมงป่องขนาดเล็ก มีใช้มากตามลำนํ้าปิง.
กะเผ่น
หมายถึง(กลอน) ว. เผ่น, ลอย, เช่น ชมบรรพตเสลาสูงกะเผ่น. (พงศ. เหนือ).
กะพรุน
หมายถึง[-พฺรุน] น. แมงกะพรุน.