ตัวกรองผลการค้นหา
ลูกคั่น
หมายถึงน. เครื่องประดับเป็นลูกกลม ๆ เป็นต้น ใช้คั่นระหว่างตะกรุดหรือลูกประคำ.
ลูกคำ
หมายถึงน. เรียกคำ ๒ คำเมื่อเอามาประสมกันแล้วมีความหมายต่างไปจากคำเดิมว่า ลูกคำของคำตั้ง เช่น ลูกค้า ลูกเขย เป็นลูกคำของคำ ลูก.
ลูกจ้างประจำ
หมายถึง(กฎ) น. ลูกจ้างซึ่งนายจ้างตกลงจ้างไว้เป็นการประจำ.
ลูกช่วง
หมายถึงน. ผู้รับต่อไปอีกทอดหนึ่ง; เรียกผ้าที่ม้วนหรือห่อหญ้าเป็นต้นให้เป็นลูกกลมสำหรับใช้ในการเล่นช่วงชัย.
ลูกช้าง
หมายถึงส. คำแทนชื่อคนซึ่งพูดกับเจ้าที่เป็นผีแทนคำว่า ข้าพเจ้า.
ลูกชิ้น
หมายถึงน. เนื้อปลาหรือเนื้อวัวเป็นต้นที่โขลกทำเป็นลูกกลม ๆ แล้วลวกสำหรับทำของกิน.
ลูกซัด
หมายถึงน. เมล็ดของต้นซัด (Trigonella foenum-graecum L.) ใช้ทำยาได้ โบราณนิยมใช้ต้มชุบผ้าให้มีกลิ่นหอม.
ลูกแซ็ก
หมายถึงน. เครื่องดนตรีสากลชนิดหนึ่ง ใช้เขย่าทำเสียงประกอบเพลง มักใช้แก่เพลงลาติน, ลูกซัด ก็ว่า.
ลูกดอก
หมายถึงน. ไม้หรือเหล็กปลายแหลม มีพู่ข้างท้ายใช้หลอดเป่ายิงสัตว์, เหล็กปลายแหลมมีด้ามเป็นไม้ มีหาง ใช้ปาไปที่เป้า.
ลูกดิน
หมายถึงน. ดินปั้นกลมตากแห้งใช้เป็นลูกกระสุน.
ลูกโดด
หมายถึงน. ลูกปืนที่ยิงออกไปทีละลูก.
ลูกตัว
หมายถึงน. ลูกแท้ ๆ ของพ่อหรือแม่, ลูกในไส้ ก็ว่า.