ตัวกรองผลการค้นหา
สัมเภทะ
หมายถึงน. การปะปน, การรวมกัน; การแยก, การแตกออก, การแบ่ง. (ป., ส.).
สางคลื่น
หมายถึงน. คลื่นที่ยอดไม่แตก, คลื่นใต้น้ำ.
โผละ
หมายถึง[โผฺละ] ว. เสียงดังอย่างเสียงทุบมะพร้าวให้แตก.
เภทุบาย
หมายถึงน. อุบายที่ทำให้เขาแตกกัน, เล่ห์เหลี่ยม, กลอุบาย.
รากฝอย
หมายถึงน. รากที่เป็นเส้นเล็ก ๆ แตกออกจากรากแก้ว.
เลี่ยมพระ
หมายถึงก. ใช้โลหะหุ้มพระเครื่องเพื่อกันไม่ให้แตกหรือชำรุด.
สังฆเภท
หมายถึง[-เพด] น. การที่ภิกษุทำให้สงฆ์แตกหมู่แตกคณะออกไป, นับเป็นอนันตริยกรรมอย่าง ๑ ในอนันตริยกรรม ๕. (ป.).
ระเบิด
หมายถึงก. ปะทุแตกออกไป เช่น คลังกระสุนระเบิด, ทำให้ปะทุแตกออกไป เช่น ระเบิดหิน. น. ลูกระเบิด เช่น ทิ้งระเบิด.
มากหมอมากความ
หมายถึง(สำ) ว. หลายคนก็มีความเห็นแตกต่างกันเป็นหลายอย่างจนตกลงกันไม่ได้.
ดินระเบิด
หมายถึงน. ดินปืนอย่างแรงใช้สำหรับระเบิดให้แตกทำลายไป.
ละบัด
หมายถึงก. ลัด, ผลิ, แตกใบอ่อน, แตกขนอ่อน. ว. พึ่งลัด, พึ่งผลิ, อ่อน. (โดยมากใช้ ระบัด).
ข้าวตอก
หมายถึงน. ข้าวเปลือกข้าวเจ้าที่เอามาคั่วให้แตกบานเป็นดอก.