ตัวกรองผลการค้นหา
หูชอง
หมายถึงน. เชือกใบลานสำหรับมัดลานหนังสือ.
หูด
หมายถึงน. โรคผิวหนังชนิดหนึ่งขึ้นเป็นไตแข็ง.
หูตึง
หมายถึงว. ฟังอะไรไม่ใคร่ได้ยิน.
หูผึ่ง
หมายถึงว. เอาใจใส่อยากฟังอยากรู้.
หูยาวตายาว
หมายถึงว. รอบรู้ทันเหตุการณ์, มองเห็นการณ์ไกล, หูกว้างตากว้าง ก็ว่า.
หูลี่
หมายถึงว. อาการที่หูของหมาลู่เอนไปข้างหลังแสดงอาการประจบหรือกลัวเป็นต้น.
หูแว่ว
หมายถึงก. ได้ยินเสียงแผ่ว ๆ ไม่ชัดเจน; ได้ยินไปเอง.
หูหนัก
หมายถึงว. ไม่เชื่อคำป้อยอหรือยุแหย่เป็นต้นของใครง่าย ๆ.
หู่หี่
หมายถึงว. ย่นยู่ยี่.
ให้หูให้ตา
หมายถึงก. แสดงท่าทีให้ทราบด้วยสีหน้าและสายตาว่าพอใจใคร่สืบความสัมพันธ์ต่อไป (ใช้แก่ผู้หญิง) เช่น กุลสตรีไม่ควรให้หูให้ตาใคร ๆ.
อ่อนหู
หมายถึง(กลอน) ก. ยอมเชื่อฟัง เช่น แต่คิดแค้นแม่ยายกับพ่อตาจะทรมาเสียก่อนให้อ่อนหู. (สังข์ทอง).
ก ข ไม่กระดิกหู
หมายถึง[โบ อ่านว่า กอข้อ-] (สำ) น. ผู้ที่เรียนหนังสือแล้วไม่รู้ อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้.