ตัวกรองผลการค้นหา
รวะ
หมายถึงน. เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก, เสียงอึง, เสียงร้องครํ่าครวญ. ก. ร้อง, ร้องไห้. (ป., ส.).
กระเรียน
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยของเก่าสำหรับทำเพลงช้า เรียกว่า กระเรียนร้อง, ถ้ารับร้องบทละครเป็นเพลง ๒ ชั้น ท่อนต้นเรียกว่า กระเรียนร้องตัวผู้ ท่อนหลังเรียกว่า กระเรียนร้องตัวเมีย ต่อจากนี้ทำเพลงกระเรียนทอง แล้วถึงกระเรียนร่อน เป็นเพลงเสภาร้องรับมโหรี.
คอสอง
หมายถึงน. ผู้ร้องถัดจากคนที่ ๑ ในวงเพลงที่ร้องแก้กันเป็นต้น, ผู้ว่าคล้อยตามอย่างลูกคู่.
กะต๊าก
หมายถึงว. เสียงไก่ตัวเมียร้องเมื่อตกใจหรือออกไข่.
เซิ้ง
หมายถึงก. ร้องรำทำเพลงแบบชาวอีสาน.
บอกกล่าว
หมายถึงก. ร้องบอกให้ผู้อื่นเป็นพยานรับรู้ไว้.
เพรียกพร้อง
หมายถึงก. ร้องเซ็งแซ่ (ใช้แก่นกเป็นต้น).
เอ๋ง
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงหมาร้องเมื่อถูกตีเป็นต้น.
เขียวหวาน
หมายถึงน. ชื่อแกงเผ็ดที่ใช้พริกขี้หนูสดแทนพริกแห้ง.
อุแว้
หมายถึงก. ร้อง (ใช้แก่เด็กแดง ๆ) เช่น เด็กคนนี้ พออุแว้ออกมาก็มีเงินเป็นล้านแล้ว, แว้ ก็ว่า. ว. เสียงอย่างเสียงเด็กแดง ๆ ร้อง เช่น เสียงลูกร้องอุแว้, แว้ ก็ว่า.
ขับ
หมายถึงก. ร้องเป็นทำนอง เช่น ขับกล่อม ขับเสภา.
ทะแยสามชั้น
หมายถึงน. เพลงสำหรับร้องรับในวงมโหรีปี่พาทย์.