ตัวกรองผลการค้นหา
ราชาศัพท์
หมายถึงน. คำเฉพาะใช้สำหรับเพ็ดทูลพระเจ้าแผ่นดินและเจ้านาย, ต่อมาหมายรวมถึงคำที่ใช้กับพระภิกษุสงฆ์ ข้าราชการ และสุภาพชนด้วย.
ราชูปโภค,ราโชปโภค
หมายถึง[ราชูปะโพก, ราโชปะโพก] น. เครื่องใช้สอยของพระราชา. (ป.).
ราช,ราช,ราช-
หมายถึง[ราด, ราดชะ-] น. พระเจ้าแผ่นดิน, พญา (ใช้แก่สัตว์) เช่น นาคราช คือ พญานาค สีหราช คือ พญาราชสีห์, คำนี้มักใช้ประกอบกับคำอื่น, ถ้าคำเดียวมักใช้ว่า ราชา. (ป., ส.).
ราชธานี
หมายถึงน. เมืองหลวง.
ราชนิกุล
หมายถึงน. ตระกูลฝ่ายพระมหากษัตริย์.
ราชบัณฑิต
หมายถึง[-บันดิด] น. นักปราชญ์หลวงมีความรู้ทางภาษาบาลี; สมาชิกองค์การวิทยาการของรัฐที่เรียกว่า ราชบัณฑิตยสถาน.
ราชบุตร
หมายถึงน. ตำแหน่งเจ้านายฝ่ายเหนือ เรียกว่า เจ้าราชบุตร.
ราชพฤกษ์
หมายถึง[ราดชะพฺรึก] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Cassia fistula L. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลือง ฝักสีดำ เกลี้ยง ใช้ทำยาได้, คูน หรือ ลมแล้ง ก็เรียก.
ราชรถมาเกย
หมายถึง(สำ) น. โชค ลาภ หรือยศ ตำแหน่ง มาถึงโดยไม่รู้ตัวหรือคาดฝันมาก่อน.
ราชลัญจกร
หมายถึง[ราดชะลันจะกอน] น. ตราของพระมหากษัตริย์ (สำหรับใช้ตีหรือประทับ) เรียกว่า พระราชลัญจกร.
ราชเลขาธิการ
หมายถึงน. ตำแหน่งเลขานุการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว.
ราชเลขานุการ
หมายถึงน. ตำแหน่งเลขานุการในสมเด็จพระบรมราชินี.