ตัวกรองผลการค้นหา
หน้าเริด
หมายถึงว. อาการที่แสดงหน้าตาตื่น (ใช้แก่กริยาวิ่ง) เช่น เห็นแม่มาแต่ไกลก็วิ่งหน้าเริดเข้าไปหา, หน้าตั้ง ก็ว่า.
หน้าวอก
หมายถึงน. หน้าของคนที่ผัดแป้งจนขาวเกินไป.
หน้าสิ่วหน้าขวาน
หมายถึง(สำ) ว. อยู่ในระยะอันตรายเพราะอีกฝ่ายหนึ่งกำลังโกรธหรือมีเหตุการณ์วิกฤตเป็นต้น.
หน้าแหง
หมายถึง[-แหฺง] น. หน้าแสดงความเก้อหรือจนปัญญา.
หน้าอัด
หมายถึงน. หน้าตรง, หน้าเต็ม, หน้าตรงแบน, (ใช้แก่รูปวาด รูปถ่าย หรือเหรียญ).
หนีหน้า
หมายถึงก. หลบไม่ยอมให้พบหน้า.
หมากหน้าแว่น
หมายถึงน. เนื้อหมากดิบสดทั้งลูกที่นำมาหั่นให้เป็นแผ่นกลมบาง ๆ ตากแดดจนแห้งแข็ง, หมากแปะ หรือ หมากอีแปะ ก็เรียก.
หลบลี้หนีหน้า
หมายถึงก. หลีกหนีไปไม่ยอมให้พบหน้า.
หลบหน้า,หลบหน้าหลบตา
หมายถึงก. หลบไปไม่เผชิญหน้า.
ห่วงหน้าพะวงหลัง
หมายถึงก. พะว้าพะวัง.
หันหน้า
หมายถึง(สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.
หัวหน้า
หมายถึงน. ผู้เป็นใหญ่ในหมู่หนึ่ง ๆ.