ตัวกรองผลการค้นหา
โทโทษ
หมายถึงน. คำที่ใช้ไม้เอกโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้โทเสียงเดียวกัน ในบทนิพนธ์ที่บังคับให้ใช้ไม้โท เช่น ง่าย เป็น หง้าย, พลั่ง เป็น ผลั้ง.
โทษานุโทษ
หมายถึงน. ความผิดมากและน้อย.
นักโทษ
หมายถึงน. บุคคลซึ่งถูกลงโทษจำคุก.
บทลงโทษ
หมายถึงน. ข้อบัญญัติโทษทางอาญา.
บริภาษ
หมายถึง[บอริพาด] ก. กล่าวติเตียน, กล่าวโทษ, ด่าว่า. (ส. ปริภาษ).
บุริมสิทธิพิเศษ
หมายถึง(กฎ) น. บุริมสิทธิเหนือสังหาริมทรัพย์หรืออสังหาริมทรัพย์เฉพาะอย่างของลูกหนี้.
มหิษ
หมายถึงน. ควาย. (ส.; ป. มหิส, มหีส, มหึส).
ราชบุรุษ
หมายถึงน. คนของพระราชา; (โบ) ตำแหน่งราชการชั้นต้นตํ่ากว่าชั้นสัญญาบัตร.
ลุกะโทษ,ลุแก่โทษ
หมายถึงก. สารภาพผิดยอมให้ลงโทษตามแต่จะเห็นสมควร.
วิเทวษ
หมายถึง[-ทะเวด] น. ความเป็นข้าศึก, ความเกลียด, ความปองร้าย. (ส. วิเทฺวษ; ป. วิทฺเทส).
เศลษ
หมายถึง[สะเหฺลด] น. การติด, การเกาะ, การเกี่ยวข้อง, การพาดพิง; การกอดรัด. (ส.).
สัตบุรุษ
หมายถึง[สัดบุหฺรุด] น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คนดีน่านับถือ มีคุณธรรม ประพฤติอยู่ในศีลในธรรม. (ส. สตฺปุรุษ; ป. สปฺปุริส).