ตัวกรองผลการค้นหา
ฝีปาก
หมายถึงน. คารมของผู้กล่าว, ราชาศัพท์ว่า ฝีพระโอษฐ์.
พลั้งปาก
หมายถึงก. พูดไปโดยไม่ทันคิด.
ภาษาปาก
หมายถึงน. ภาษาพูดที่แสดงความคุ้นเคย ไม่เหมาะที่จะใช้เป็นพิธีรีตอง เช่น ตาแป๊ะ ตะบี้ตะบัน เทน้ำเทท่า.
ไม้จำปา
หมายถึงน. ลำไม้ไผ่ที่จักปลายด้านหนึ่งเป็น ๔-๕ แฉก แล้วใส่กะลาลงไปเพื่อให้ปลายบาน, ใช้สอยผลไม้, ถ้าเอามะพร้าวลูกเล็ก ๆ ใส่ลงไปแล้วมีชิ้นไม้ขัดทแยงสกัดลูกมะพร้าวไว้ใช้สำหรับขุดดินจากหลุมที่ขุดไว้ลึกประมาณ ๑ แขน.
ยิ้มมุมปาก
หมายถึงก. ยิ้มที่มุมปากข้างใดข้างหนึ่งโดยไม่เปิดปาก.
เย็บปาก
หมายถึง(ปาก) ก. ปิดปากเงียบไม่ยอมพูด.
ลวกปาก,ลวกปากลวกคอ
หมายถึงก. อาการที่กินของร้อนจัดทำให้รู้สึกว่าปากแทบพองชั่วระยะหนึ่ง.
ลูกปา
หมายถึงน. แถบหรือชิ้นกระดาษสีต่าง ๆ ที่ใช้โปรยหรือขว้างปากันในงานรื่นเริงเป็นต้น.
สุปาณี
หมายถึงว. ฝีมือเก่ง, คล่องแคล่ว. (ส.).
หลุดปาก
หมายถึงก. พลั้งปาก.
หอยปากเป็ด
หมายถึงน. ชื่อสัตว์ทะเลไม่มีกระดูกสันหลังชนิด Lingula unguis ในวงศ์ Lingulidae ไฟลัม Brachiopoda เปลือกสีเขียว แบน บาง มีก้านยืดหดได้ อาศัยอยู่ตามหาดโคลน.
หัวปาก
หมายถึง(โบ) น. นายร้อย. (จ. ปัก, แป๊ะ, ว่า ร้อย).