ตัวกรองผลการค้นหา
ปาดหาว
หมายถึงน. ลมที่พาใบเรือตลบขึ้นปลายเสา.
ปาติโมกข์
หมายถึงน. คัมภีร์ว่าด้วยวินัยของสงฆ์ ๒๒๗ ข้อ, ชื่อบาลีที่ประมวลพุทธบัญญัติอันทรงตั้งขึ้นเป็นพุทธอาณา ได้แก่ อาทิพรหมจริยกาสิกขา มีพระพุทธานุญาตให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ทุกวันอุโบสถ. (ป.).
ปาทาน
หมายถึงน. เรียกแขกเผ่าหนึ่งส่วนใหญ่อยู่ในอัฟกานิสถาน ว่า แขกปาทาน. (ฮ. ปฐาน).
ปานิเยน
หมายถึงน. กระดังงาจีน. (ช.).
ปาร์เกต์
หมายถึงน. แผ่นไม้เล็ก ๆ ที่ใช้ปูพื้นห้องสลับกันเป็นลายต่าง ๆ. (ฝ. parquet).
ปาราชิก
หมายถึงน. ชื่ออาบัติหนักที่สุดในพระวินัย เมื่อภิกษุล่วงละเมิดแม้เพียงข้อใดข้อหนึ่งต้องขาดจากความเป็นภิกษุทันที บวชเป็นภิกษุอีกไม่ได้ มี ๔ ข้อ คือ ๑. เสพเมถุน ๒. ลักทรัพย์ ๓. ฆ่ามนุษย์ ๔. อวดอุตริมนุสธรรม. ว. ผู้ละเมิดอาบัติปาราชิก เช่น พระปาราชิก. (ป.).
ปาริฉัตร,ปาริชาต
หมายถึงน. ต้นไม้สวรรค์ในสวนพระอินทร์, ต้นทองหลาง. (ป. ปาริจฺฉตฺต, ปาริชาต; ส. ปาริชาต).
ปารุปนะ
หมายถึง[-รุปะนะ] น. ผ้าห่ม. (ป.).
ปาล์ม
หมายถึงน. ชื่อเรียกไม้ต้นหรือไม้พุ่มในวงศ์ Palmae ชนิดที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ เช่น ปาล์มขวด [Roystonea regia (Kunth) Cook] ปลูกเป็นไม้ประดับ, ปาล์มนํ้ามัน (Elaeis guineensis Jacq.) ปลูกใช้ผลและเมล็ดทำนํ้ามัน.
ปาลี
หมายถึงน. ผู้ปกครอง, ผู้เลี้ยง, ผู้รักษา. (ป., ส.).
ปาวจนะ
หมายถึง[ปาวะจะนะ] (แบบ) น. ปาพจน์. (ป.).
ปาหุณ
หมายถึง[ปาหุน, ปาหุนะ] (แบบ) น. ผู้มาหา, แขก. (ป., ส.).