ตัวกรองผลการค้นหา
หัวขี้แต้
หมายถึงน. ดินที่แห้งแข็งเป็นตะปุ่มตะปํ่าอยู่ตามทุ่งนามักอูดขึ้นมาจากรอยกีบเท้าวัวเท้าควาย.
กุ้งแห้ง
หมายถึงน. กุ้งทะเลที่ตากแห้ง, โดยปริยายหมายความว่า ผอมมาก.
ชื้น
หมายถึงว. มีไอนํ้าซึมซาบอยู่ เช่น อากาศชื้น, ไม่แห้งทีเดียว เช่น ผ้าชื้น.
หมากอีแปะ
หมายถึงน. หมากที่ฝานบาง ๆ ตากแห้ง ลักษณะคล้ายอีแปะ.
ยาเคี้ยว
หมายถึง(กฎ) น. ส่วนใดส่วนหนึ่งของใบยาแห้ง นอกจากใบยาแห้งพันธุ์ยาสูบพื้นเมือง ซึ่งได้ปรุงหรือปนด้วยวัตถุอื่นนอกจากน้ำเพื่ออมหรือเคี้ยว.
แห้งเหือด
หมายถึงก. ค่อยแห้งหายไปเพราะหดหู่ใจ เช่น จิตใจแห้งเหี่ยว, เหือดแห้ง ก็ว่า.
ขิงแห้ง
หมายถึงน. ขิงชนิดหนึ่งที่ตากแห้ง ใช้เป็นเครื่องยาไทย.
จำแบ
หมายถึงน. ชื่อปลาแห้งชนิดหนึ่งที่ไม่เป็นริ้ว, ตำแบ ก็ว่า. ก. แผ่ออก.
เป่าผม
หมายถึงก. ใช้เครื่องพ่นลมร้อนทำให้ผมแห้ง.
ลูกดิน
หมายถึงน. ดินปั้นกลมตากแห้งใช้เป็นลูกกระสุน.
เปลือกข้าวโพด
หมายถึงว. สีอย่างสีเปลือกข้าวโพดแห้ง เรียกว่า สีเปลือกข้าวโพด.
ผ้าเช็ดตัว
หมายถึงน. ผ้าขนหนูรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ใช้ซับหรือเช็ดเนื้อตัวให้แห้ง.