ตัวกรองผลการค้นหา
สลัก
หมายถึง[สะหฺลัก] ก. สกัดกั้น เช่น สลักโจรไว้อย่าให้หนีไปได้. น. เครื่องกั้นหรือกลอนประตูหน้าต่างเป็นต้นแบบเรือนไทยที่ลงไว้เพื่อไม่ให้เลื่อนหรือผลักเข้าไปได้ เช่น ลงสลักประตู.
หมายถึง[สะหฺลัก] ก. ทำให้เป็นลวดลายหรือรูปภาพด้วยวิธีใช้สิ่วสกัด ตัด ตอก ดุน เป็นต้น เช่น สลักไม้ สลักลูกนิมิต หรือใช้สิ่งอื่นขูด ขีด ให้เป็นตัวหนังสือเป็นต้น เช่น สลักชื่อบนหีบบุหรี่. (เทียบ ม. selak).
สลักเกลียว
หมายถึงน. แท่งโลหะที่หัวมีลักษณะกลมหรือเหลี่ยม ตอนปลายมีเกลียวสำหรับใส่ขันยึดกับนอต. (ดู นอต ๒).
สลักเต้
หมายถึง[สะหฺลัก-] น. ใบชา. (ข. สฺลึกแต).
สลักสำคัญ
หมายถึงว. สำคัญมาก, สำคัญยิ่ง, เช่น เรื่องนี้สลักสำคัญมาก ไม่เห็นสลักสำคัญอะไรเลย.
สำลัก
หมายถึงก. อาการที่เกิดเมื่ออาหารหรือนํ้าเข้าไปในหลอดลม; แช่จมอยู่ในนํ้านาน ๆ เช่น ผักบุ้งสำลักนํ้า ต้นข้าวสำลักนํ้า. น. เรียกป้านสีขาว เนื้อไม่แน่นละเอียด นํ้าซึมออกมาได้ ว่า ป้านสำลัก.
หลัก
หมายถึง(โบ) ว. จำนวนแสน. (ป. ลกฺข; ส. ลกฺษ).
หลักเกณฑ์
หมายถึงน. หลักที่กำหนดไว้เพื่อใช้วินิจฉัยและปฏิบัติตาม.
หลักบ้านหลักเมือง
หมายถึง(ปาก) น. ผู้เป็นใหญ่ในการปกครองบ้านเมือง.
หลักแหล่ง
หมายถึงน. ที่ซึ่งอยู่ประจำ เช่น ทำงานเป็นหลักแหล่ง ตั้งบ้านเรือนเป็นหลักแหล่ง.
อัจฉริยลักษณ์,อัจฉริยลักษณะ
หมายถึงน. ลักษณะดีเด่นเป็นที่น่าอัศจรรย์ เช่น อัจฉริยลักษณ์ของภาษาไทย อัจฉริยลักษณะของมหาบุรุษ.
อาลักษณ์
หมายถึงน. ผู้ทำหน้าที่ทางหนังสือในราชสำนัก.