ตัวกรองผลการค้นหา
ร่ายโบราณ
หมายถึงน. ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง นิยมใช้ในวรรณคดีโบราณ ไม่นิยมเอกโท ไม่จำกัดวรรคและคำ แต่มักใช้วรรคละ ๕ คำและใช้คำเท่ากันทุกวรรค.
เป็นต้น
หมายถึง(ไว) คำที่ใช้แทนเครื่องหมาย ฯลฯ เพื่อละคำหรือข้อความตอนปลายซึ่งอยู่ในประเภทเดียวกันกับคำหรือข้อความที่ยกขึ้นกล่าวเป็นตัวอย่างตอนต้น เช่น อริยสัจ ๔ มีทุกข์เป็นต้น.
กาชาด
หมายถึงน. เครื่องหมายรูปกากบาท (+) สีแดงชาดบนพื้นขาว เป็นเครื่องหมายกาชาดสากล.
นมนาง
หมายถึงน. เครื่องหมายวิสรรชนีย์รูปดังนี้ ะ.
ดาดฟ้า
หมายถึงน. พื้นราบตอนบนของเรือ, พื้นราบตอนบนสุดของอาคาร.
ตีท้ายน้ำ
หมายถึง(สำ) ก. เข้าทำในตอนหลังหรือในระยะหลัง.
บั้นปลาย
หมายถึงน. ตอนท้าย เช่น บั้นปลายของชีวิต.
หมวกหู
หมายถึงน. ขอบหูตอนบน.
สัมผัสใน
หมายถึงน. สัมผัสที่อยู่ภายในวรรคเพื่อเพิ่มเสียงไพเราะ มิได้ทั้งสัมผัสสระและสัมผัสอักษร เช่น เห็นโรงเรียงไร่ฝ้ายทั้งซ้ายขวา. (ขุนช้างขุนแผน), ในโคลงหมายรวมถึงสัมผัสสระและสัมผัสอักษรที่อยู่ระหว่างวรรคในบาทเดียวกันด้วย คือ คำสุดท้ายของวรรคแรกสัมผัสกับคำแรกของวรรคหลัง เช่น อ้าศรีเสาวภาคย์เพี้ยง เพ็ญแข. (ตะเลงพ่าย).
ขีดเส้นใต้
หมายถึงน. ชื่อหนึ่งของเครื่องหมายสัญประกาศ. (ดู สัญประกาศ).
ทุรลักษณ์
หมายถึงว. มีลักษณะไม่ดี; มีเครื่องหมายชั่ว. (ส.).
ไม้มลาย
หมายถึงน. เครื่องหมายสระ รูปดังนี้ ไ.