ตัวกรองผลการค้นหา
แบนโจ
หมายถึงน. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง มีสาย ๕ สาย ใช้มือดีด. (อ. banjo).
ชลธารก
หมายถึงน. สายนํ้า, กระแสนํ้า.
ระโยงระยาง
หมายถึงน. สายที่โยงหรือผูกไว้ระเกะระกะ เช่น สายไฟระโยงระยางเต็มไปหมดน่ากลัวอันตราย.
อาม,อาม,อ่าม
หมายถึงว. ไม่ เช่น เลี้ยงลาอามสาย, หนึ่งจงเลี้ยงม่ามอ่ามสาย. (ไตรภูมิ). (ไทยใหญ่ อํ่า ว่า ไม่).
ระโยง
หมายถึงน. สายโยงเสากระโดงเรือ.
สายอากาศ
หมายถึงน. สายลวดที่ขึงไว้เพื่อส่งหรือรับคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า.
สายเอก
หมายถึงน. สายสมอเรือสำเภา ทำด้วยเชือกเหนียวกว่าเชือกอื่น สำหรับลงสมอเมื่อพายุแรง; เรียกสายเครื่องดนตรีที่เป็นเสียงสูงว่า สายเอก, ส่วนสายที่มีเสียงรองลงมาเรียกว่า สายทุ้ม.
ขึ้นสาย
หมายถึงก. เทียบเสียงเครื่องดนตรีที่มีสาย.
กักด่าน
หมายถึงก. กักกุมไว้เพื่อตรวจตรา เช่นตรวจโรคติดต่อ.
แสนา
หมายถึงก. วัดนา, ตรวจสอบที่นา, เสนา ก็ว่า.
ชิยา
หมายถึงน. สายธนู. (ป.; ส. ชฺยา).
เรี่ยว
หมายถึงน. แรง, กำลัง; เรียกสายนํ้าที่ไหลเชี่ยวแรง.