ตัวกรองผลการค้นหา
มนท,มนท-,มนท์
หมายถึง[มนทะ-] น. ดาวพระเสาร์. ว. เฉื่อย,ช้า; อ่อนแอ; โง่เขลา; ขี้เกียจ. (ป., ส.).
วธกะ
หมายถึง[วะทะกะ] น. คนฆ่า, ผู้ฆ่า; เพชฌฆาต. (ป., ส.).
สุคนธ-
หมายถึง[สุคนทะ-] น. กลิ่นหอม; เครื่องหอม, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสุคนธ์. (ป., ส.).
ยุแหย่
หมายถึงก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน.
สุคนธ
เอาเลย
หมายถึงก. ยินยอม ท้าทาย หรือยุให้ทำ.
ยุแยง
ยุแยงตะแคงแซะ,ยุแยงตะแคงรั่ว,ยุแยงตะแคงแส่
สธนะ
หมายถึง[สะทะนะ] ว. มีเงิน, รํ่ารวย. (ป., ส.).
นิพัทธ,นิพัทธ-,นิพัทธ์
หมายถึง[นิพัดทะ-, นิพัด] (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).
ทวาทศม,ทวาทศม-
หมายถึง[ทะวาทะสะมะ-] ว. ที่ ๑๒ เช่น ทวาทศมสุรทิน = วันที่ ๑๒. (ส.; ป. ทฺวาทสม).
ฉันท-,ฉันท-,ฉันท์,ฉันท์
หมายถึง[ฉันทะ-] น. ชื่อคำประพันธ์ประเภทหนึ่งที่วางคำ ครุ ลหุ เป็นแบบต่าง ๆ. (ป.).