ตัวกรองผลการค้นหา
สันถวไมตรี
หมายถึงน. ความเป็นมิตรสนิทสนมกัน เช่น ต้อนรับด้วยสันถวไมตรี ทูตสันถวไมตรี.
สันทัด
หมายถึงก. ถนัด, จัดเจน, เช่น เรื่องนี้เขาไม่สันทัด เขาสันทัดในด้านคำนวณ. ว. ปานกลาง, ไม่ใหญ่ไม่เล็ก, ไม่สูงไม่ตํ่า, (ใช้แก่รูปร่าง), เช่น รูปร่างสันทัด.
สันทัดกรณี
หมายถึง[สันทัดกะระนี, สันทัดกอระนี] ว. ที่รู้เรื่องนั้น ๆ ดี เช่น เขาเป็นผู้สันทัดกรณีในด้านการต่างประเทศ.
สันทิฐิก,สันทิฐิก-
หมายถึง[สันทิดถิกะ-] (แบบ) ว. ควรเห็นเอง, เป็นคุณของพระธรรมอย่างหนึ่ง. (ป. สนฺทิฏฺิก; ส. สานฺทฺฤษฺฏิก).
สันเทส
หมายถึง[-เทด] น. สนเทศ. (ป.).
สันมือ
หมายถึงน. ส่วนข้างฝ่ามือด้านนิ้วก้อย เช่น สับด้วยสันมือ.
สันดาป
หมายถึง[-ดาบ] น. ความเร่าร้อน, ความแผดเผา; การเผาไหม้; ชื่อนรกขุมหนึ่ง. (ป., ส.).
สันติภาพ
หมายถึงน. ความสงบ เช่น โลกต้องการสันติภาพ จงร่วมมือกันรักษาสันติภาพของโลก. (ป. สนฺติ + ภาว).
สันถระ
หมายถึงน. ที่นอน, เสื่อ. (ป.).
สันทะ
หมายถึงว. หนาทึบ. (ป.; ส. สานฺทฺร).
สันทิส
หมายถึง[-ทิด] ก. สนทิศ. (ส. สํ + ทิศ).
สันเทหะ
หมายถึงน. สนเท่ห์. (ป., ส.).