ตัวกรองผลการค้นหา
ยาสมุนไพร
หมายถึง(กฎ) น. ยาที่ได้จากพฤกษชาติ สัตว์ หรือแร่ ซึ่งมิได้ผสม ปรุง หรือแปรสภาพ.
ยาเบื่อ
หมายถึงน. ยาพิษเป็นต้นที่กินแล้วทำให้เมาหรือตาย.
ยาฝิ่น
หมายถึงน. ยาเสพติดชนิดหนึ่งทำจากยางฝิ่น.
ยามะ
หมายถึงน. ชื่อสวรรค์ชั้นที่ ๓, เทวดาในชั้นนี้เรียกว่า ยามเทวบุตร. (ป.).
หมอยา
หมายถึง(ปาก) น. ผู้มีความรู้ในการใช้ยารักษาโรค.
แจะ
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคี้ยวหมากแจะ ๆ.
ตุ้ย,ตุ้ย ๆ
หมายถึงว. อาการที่เคี้ยวอาหารเต็มปากจนแก้มโป่งออกมา เช่น เคี้ยวตุ้ย ๆ กินตุ้ย ๆ.
กราม
หมายถึง[กฺราม] น. ฟันที่ใช้บดเคี้ยวอาหาร.
ตะบันน้ำกิน
หมายถึง(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.
อัญชนะ
หมายถึงน. ยาตา, ยาหยอดตา. (ป.).
กรวบ,กร๊วบ
หมายถึง[กฺรวบ, กฺร๊วบ] ว. เสียงดังเช่นเคี้ยวถูกของแข็ง.
ไบ่ ๆ
หมายถึงว. อาการที่เคี้ยวสิ่งของทำปากเยื้องไปมา.