ตัวกรองผลการค้นหา
คัดคลองเลื่อย
หมายถึงก. ดัดฟันเลื่อยให้เบนออกจากแนว โดยดัดฟันหนึ่งเว้นฟันหนึ่งจนตลอดทั้งตัวเลื่อยแล้วจึงดัดฟันที่เว้นไว้ให้เบนออกทางด้านตรงข้ามกับฟันที่ได้ดัดไว้แล้ว.
กระพังเหิร
หมายถึงน. ชื่อการฟันด้วยขอช้างอย่างหนึ่ง คือฟันให้หยุดอย่างชะงัก. (ตำราขี่ช้าง).
กัดฟัน
หมายถึงก. เอาฟันต่อฟันกดกันไว้แน่น เป็นอาการแสดงถึงความอดกลั้น, โดยปริยายหมายความว่า มานะ; ขบฟันในเวลานอนหลับ.
ลงมีดลงไม้
หมายถึงก. ตีรันฟันแทง.
เข็ดฟัน
หมายถึงก. เสียวฟันเพราะกินของเปรี้ยว.
แห้น
หมายถึงก. แทะ, กัดด้วยฟันหน้า.
แพ้ฟัน
หมายถึงว. ฟันหักเร็วกว่าธรรมดา.
หวะ
หมายถึงว. เป็นแผลลึก เช่น ถูกฟันหลังหวะ.
หักร้างถางพง
หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.
ชี่
หมายถึงน. ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดำ, สี้ ก็เรียก.
ทำฟัน
หมายถึงก. ทำให้ฟันอยู่ในสภาพปรกติหรือใช้การได้ด้วยการอุด ถอน หรือใส่ฟันใหม่ เป็นต้น.
สี้
หมายถึงน. ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดำ, ชี่ ก็เรียก.