ตัวกรองผลการค้นหา
กระจอนหู
หมายถึง(ถิ่น) น. ตุ้มหู. (ลัทธิ. ภาค ๑๘ ตอน ๑).
ขายหู
หมายถึงก. ฟังแล้วละอาย ไม่อยากฟัง.
โล่งหู
หมายถึงก. รู้สึกสบายอกสบายใจเพราะไม่ได้ยินเสียงที่เคยทำให้รำคาญหูอยู่เป็นประจำ.
เสียงแปร่งหู
หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.
เสียหู
หมายถึงก. สูญเสียหูไป, โดยปริยายใช้ในความดูถูกดูหมิ่น เช่น เรื่องไร้สาระเช่นนี้ ฉันไม่ฟังให้เสียหูหรอก.
หมวกหู
หมายถึงน. ขอบหูตอนบน.
กกหู
หมายถึงน. บริเวณหลังใบหู.
ไขหู
หมายถึงว. ทำเป็นว่าไม่ได้ยิน.
ดินหู
หมายถึงน. ดินปืนอย่างแรง ใช้โรยที่รางชนวนในการยิงปืนคาบศิลาสมัยโบราณ.
ฟังหูไว้หู
หมายถึงก. รับฟังไว้แต่ไม่เชื่อทั้งหมด.
เย็นหู
หมายถึงว. รื่นหู, ไม่ขัดหู, ฟังแล้วสบายใจ, เช่น พูดจาไพเราะนุ่มนวลฟังแล้วเย็นหู เสียงเขาฟังแล้วเย็นหู.
ราหู
หมายถึงน. ชื่อปลากระเบนทะเลในสกุล Mobula วงศ์ Mobulidae ลักษณะทั่วไปคล้ายปลากระเบนนก มีเนื้อยื่นเป็นแผ่นคล้ายใบหูอยู่ที่มุมขอบนอกปลายสุดของหัวข้างละอันใช้โบกพัดอาหารเข้าปาก ด้านบนลำตัวสีดำ เช่น ชนิด M. japonicus, M. diabolus เฉพาะชนิดแรก มีแถบสีขาวพาดโค้งอยู่ด้านซ้ายของส่วนหัว.