ผลการค้นหา

คำไทย บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 80 รายการ

อุเบกขา

หมายถึงน. ความเที่ยงธรรม, ความวางตัวเป็นกลาง, ความวางใจเฉยอยู่, เป็นข้อ ๑ ในพรหมวิหาร ๔ คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา. (ป. อุเปกฺขา).
 พจนานุกรมไทย

ขา

หมายถึงน. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า); สิ่งของซึ่งมีลักษณะคล้ายขาสำหรับยันหรือรองรับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ขาโต๊ะ ขาเก้าอี้ ขาตั้ง; เรียกส่วนที่ยื่นออกไปจากส่วนใหญ่เหมือนรูปขา เช่น ขากางเกง.
 พจนานุกรมไทย

เขา

หมายถึงน. สิ่งที่งอกออกมาจากหัวสัตว์บางพวก มีลักษณะแข็ง.
 พจนานุกรมไทย

เขา

หมายถึงน. เถาวัลย์ เช่น เครือเขา.
 พจนานุกรมไทย

คาหนังคาเขา

หมายถึง(สำ) ว. จับได้ในขณะที่กำลังกระทำผิดหรือพร้อมกับของกลาง, ใช้เพี้ยนว่า คาหลังคาเขา ก็มี.
 พจนานุกรมไทย

เครือเขา

หมายถึงน. เถาวัลย์.
 พจนานุกรมไทย

ง่อยเปลี้ยเสียขา

หมายถึงว. มีร่างกายพิการจนเดินไม่ได้อย่างปรกติ.
 พจนานุกรมไทย

ไตรสิกขา

หมายถึงน. สิกขา ๓ คือ ศีล เรียกว่า สีลสิกขา สมาธิ เรียกว่า จิตสิกขา และปัญญา เรียกว่า ปัญญาสิกขา.
 พจนานุกรมไทย

ถูกขา

หมายถึงก. เข้ากันได้, รู้ชั้นเชิงกัน, (มักใช้ในการพนันและการเล่นกีฬา).
 พจนานุกรมไทย

นขา

หมายถึง[นะขา] (กลอน) น. เล็บ.
 พจนานุกรมไทย

ปัดแข้งปัดขา

หมายถึงก. ทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้เขาหลุดพ้นตำแหน่งหน้าที่หรือไม่ให้ได้เลื่อนฐานะตำแหน่งที่ควรจะได้.
 พจนานุกรมไทย

ผิดขา

หมายถึงว. ผิดไปจากพวก, ไม่ถูกขากัน.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด