ตัวกรองผลการค้นหา
ปากปราศรัยใจเชือดคอ
หมายถึง(สำ) ก. พูดดีแต่ใจคิดร้าย.
ปากปลิง
หมายถึงน. ขั้วผลไม้ติดต่อกับก้าน โดยมากเป็นขั้วทุเรียนที่หลุดจากกันได้, ปลิง ก็เรียก.
ปากเปราะ
หมายถึงก. พูดจาทักทายเก่ง, พูดจาว่าคนง่าย ๆ; เห่าเก่ง (ใช้แก่สุนัข).
ปากเปล่า
หมายถึงก. ว่าโดยไม่ดูตัวหนังสือ เช่น เทศน์ปากเปล่า, เรียกวิธีสอบโดยใช้วาจาแทนการเขียนคำตอบว่า สอบปากเปล่า.
ปากเปียก,ปากเปียกปากแฉะ
หมายถึงน. เรียกการว่ากล่าวตักเตือนซํ้าแล้วซํ้าเล่าก็ยังไม่ได้ผลตามที่มุ่งหมาย.
ปากราก
หมายถึง[ปากราก] น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
ปากว่าตาขยิบ
หมายถึง(สำ) ก. พูดอย่างหนึ่แต่ทำอีกอย่างหนึ่ง. ว. ปากกับใจไม่ตรงกัน.
ปากสว่าง
หมายถึงว. ชอบเปิดเผยเรื่องของผู้อื่น.
ปาณนาศ
หมายถึงน. ความตาย. (ส. ปฺราณนาศ).
ปาณิดล
หมายถึงน. ฝ่ามือ. (ป., ส. ปาณิตล).
ปาณี
หมายถึงน. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. (ป.; ส. ปฺราณินฺ).
ปาด
หมายถึงน. ชื่อสัตว์สี่เท้าสะเทินนํ้าสะเทินบก ในวงศ์ Rhacophoridae รูปร่างคล้ายเขียดแต่อาศัยอยู่ตามต้นไม้ ปลายนิ้วแบนช่วยในการเกาะ ทำกองฟองวางไข่ตามกิ่งไม้ชายนํ้า มีหลายชนิด เช่น ชนิด Rhacophorus leucomystax ซึ่งพบทั่วไป, ปาดบิน (R. nigropalmatus), เขียดตะปาด ก็เรียก.