ตัวกรองผลการค้นหา
ประสูติกาล
หมายถึงน. เวลาเกิด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระประสูติกาล.
ปสูติ
หมายถึง[ปะสูด] น. ประสูติ. (ป.; ส. ปฺรสูติ).
ฝากสู่
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. อนุญาตให้ชายสมสู่อยู่กินกับหญิงฉันผัวเมียกันได้ตั้งแต่วันสู่ขอแล้วทำพิธีแต่งงานในภายหลัง.
ใฝ่สูง
หมายถึงก. ทะเยอทะยานเกินตัว.
ใฝ่สูงจนเกินศักดิ์
หมายถึง(สำ) ก. หวังสิ่งที่เกินฐานะของตน (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น อย่าใฝ่สูงจนเกินศักดิ์ อย่าใฝ่สูงให้เกินศักดิ์.
พิสูจน์อักษร
หมายถึงก. ตรวจและแก้ไขที่ผิดในการพิมพ์หนังสือ.
มงคลสูตร
หมายถึง[มงคนละสูด] น. ด้ายศักดิ์สิทธิ์ที่ล่ามจากหม้อนํ้ามนตร์; ชื่อพระสูตรที่สำคัญบทหนึ่งในพระพุทธศาสนาว่าด้วยมงคล ๓๘ ประการ.
ศูนย์สูตร
หมายถึงน. ชื่อเส้นสมมุติที่ลากรอบโลก แบ่งโลกออกเป็น ๒ ซีก คือ ซีกโลกเหนือกับซีกโลกใต้ จุดทุกจุดบนเส้นศูนย์สูตรอยู่ห่างจากขั้วโลกทั้ง ๒ เท่ากัน.
สูกษมะ
หมายถึง[สูกสะมะ] ว. สุขุม, ละเอียด. (ส. สูกฺษม; ป. สุขุม).
สูงส่ง
หมายถึงว. ที่ยกย่องกันว่าดีเด่น เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยกย่องกันว่ามีค่าทางวรรณศิลป์สูงส่ง.
สูงเสียดฟ้า
หมายถึง(สำ) ว. สูงมากจนเสมือนว่าจดฟ้า.
สูเจ้า
หมายถึง(โบ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.