ตัวกรองผลการค้นหา
ลม ๆ
หมายถึงว. ไม่เป็นแก่น, ไม่เป็นสาระ; อาการเป็นไปแห่งจิตในขณะหนึ่ง ๆ บางทีก็ดี บางทีก็ร้าย.
ลมกระโชก
หมายถึงน. ลมแรงที่เกิดในทันทีทันใดชั่วขณะหนึ่ง, ลมที่พัดแรงเป็นพัก ๆ.
ลมแดง
หมายถึงน. ลมพายุที่พัดแรงจัด ท้องฟ้ามีสีแดง.
ลมตะกัง
หมายถึงน. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการปวดหัวเวลาเช้า ๆ ปวดกระบอกตา เมื่อเห็นแดดจะลืมตาไม่ขึ้น, ลมปะกัง ก็ว่า.
ลมตีขึ้น
หมายถึงก. อาการที่ลมในท้องตีขึ้นมา.
ลมตึง
หมายถึงน. ลมกระโชกแรง.
ลมทวนลมค้า
หมายถึงน. ลมชั้นบนที่อยู่เหนือลมค้าในเขตร้อนและพัดสวนทางกับลมค้า. (อ. anti trade wind).
ลมบ้าหมู
หมายถึงน. ลมหมุนที่เกิดในบริเวณแคบ ๆ มีความรุนแรงไม่มากนัก มักหอบเอาของเป็นวงขึ้นไปในอากาศ.
ลมเบ่ง
หมายถึงก. อาการที่อยากเบ่งขณะที่มดลูกหดตัวและตำแหน่งของทารกอยู่ต่ำมากพร้อมที่จะคลอดออกมา.
ลมปะกัง
หมายถึงน. ลมตะกัง.
ลมพายุ
หมายถึงน. พายุ.
ลมเพลมพัด
หมายถึงน. อาการที่เจ็บป่วยโดยไม่รู้สาเหตุ มักเข้าใจกันว่าถูกกระทำ.