ตัวกรองผลการค้นหา
ภารโรง
หมายถึง[พาน-] น. ผู้รักษาและทำความสะอาดสถานที่.
โรงทึม
หมายถึงน. โรงสำหรับตั้งหรือเก็บศพ.
โรงธาร,โรงธารคำนัล
หมายถึงน. ท้องพระโรง, ห้องเป็นที่ออกขุนนางของพระเจ้าแผ่นดิน.
โรงพัก
หมายถึง(ปาก) น. สถานีตำรวจ.
ลาโรง
หมายถึงก. เลิกการแสดงมหรสพ เช่น โขน ละคร ลิเกครั้งหนึ่ง ๆ, (ปาก) เลิกกิจการหรืองานที่เคยทำมา เช่น เขาลาโรงจากการเมืองแล้ว.
ศาลาโรงธรรม
หมายถึงน. ศาลากลางย่าน.
เหล้าโรง
หมายถึงน. เหล้าที่กลั่นจากโรงงานสุราโดยทั่วไปมักมีความเข้มข้นของเอทิลแอลกอฮอล์ประมาณ ๒๘ ดีกรี หรือ ๔๐ ดีกรี, เหล้าขาว ก็เรียก.
เข้าโรง
หมายถึงก. กลับเข้าไปหลังฉากเมื่อตัวละครแสดงจบบทแล้ว.
ไขว้โรง
หมายถึงก. กลับตรงกันข้าม (เดิมเป็นภาษาใช้ในการพนันหวย ก ข มีตัวโรงเช้า โรงคํ่า เมื่อผู้แทงระบุตัวแทงแล้ว ถ้าหากตัวออกกลับกันเสีย ก็เรียกว่า ขุนบาลกินอย่างไขว้โรง, ตรงกับว่า โอละพ่อ).
ช้างยืนโรง
หมายถึงน. เรียกช้างที่อยู่ประจำโรงว่า ช้างยืนโรง.
นอนโรง
หมายถึงก. นอนค้างคืนล่วงหน้าที่โรงก่อนกำหนดงาน (ใช้แก่โขนเป็นต้น) เช่น โขนนอนโรง.
ประสมโรง
หมายถึงก. เอาคนที่เป็นลิเกหรือละครเป็นต้นต่างโรงมาเล่นรวมกัน; พลอยเข้าด้วย.