ตัวกรองผลการค้นหา
เสียงนกเสียงกา
หมายถึง(สำ) น. ความเห็นของคนที่ไม่มีอำนาจ เช่น เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ น่าจะฟังเสียงนกเสียงกาบ้าง.
เสียงเล็กเสียงน้อย
หมายถึงน. น้ำเสียงที่แสร้งดัดให้เล็กหรือเบากว่าปรกติในลักษณะออดอ้อนเป็นต้น.
คัก,คั่ก,คั่ก ๆ
หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกหนัก; เสียงหัวเราะ.
ผัวะ
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงไม้หักหรือเสียงตบ.
วรรณยุกต์
หมายถึงน. ระดับเสียงสูงต่ำของคำในภาษาไทย มี ๕ เสียง คือ เสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี เสียงจัตวา มีรูปเครื่องหมายบอกระดับของเสียงอยู่เบื้องบนอักษร ๔ รูป คือ ่ (ไม้เอก) ้ (ไม้โท) ๊ (ไม้ตรี) ๋ (ไม้จัตวา).
วรรณยุต
ฮื่อ
หมายถึงว. เสียงอย่างหมาคำราม; (ปาก) เสียงแสดงคำรับของผู้ที่มีอำนาจหรือผู้เสมอกัน.
แผด
หมายถึงก. เปล่งเสียงดังสนั่น (ตามปรกติใช้ประกอบกับคำ เสียง เป็น แผดเสียง); ฉายแสงกล้า (ใช้แก่แดด).
ป๊าว
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงแมวร้อง.
คำสร้อย
หมายถึงน. คำหรือวลีที่ใช้ลงท้ายวรรค ท้ายบาท หรือท้ายบทร้อยกรอง เพื่อความไพเราะของเสียงและความหมาย หรือเพื่อแสดงว่าจบตอน เช่น นาเฮย ฤๅ บารนี แก่แม่นา โสตถิ์เทอญ.
ครืดคราด
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหายใจไม่สะดวก.
ควาก
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฉีกผ้า.