ตัวกรองผลการค้นหา
ไล่ขับ
หมายถึงก. วิ่งตามเพื่อให้ทัน เช่น เด็กวิ่งไล่ขับกันมาบนถนน; บังคับให้ออกไปให้พ้น เช่น ไล่ขับคนร้ายออกไปจากบ้าน.
ไล่ต้อน
หมายถึงก. ไล่สกัดกั้นให้ไปตามที่ต้องการ เช่น ไล่ต้อนเป็ดเข้าเล้า สุนัขไล่ต้อนฝูงแกะ นักมวยไล่ต้อนคู่ชกให้เข้ามุม.
ไล่ทหาร
หมายถึง(ปาก) ก. เข้ารับการคัดเลือกเพื่อรับราชการทหารตามหมายเกณฑ์.
ไล่เบี้ย
หมายถึงก. ไล่เลียงหาคนทำผิดตั้งแต่หัวแถวจนถึงปลายแถว; (กฎ) เรียกร้องให้รับผิดในการชำระหนี้ย้อนขึ้นไปเป็นลำดับ, โดยปริยายหมายถึงการกระทำในลักษณะเช่นนั้น.
ไล่แบบ
หมายถึงก. ให้นักเรียนท่องบทเรียนตามที่สั่งให้ฟัง เช่น ครูไล่แบบนักเรียน.
ไล่เปิด
หมายถึง(ปาก) ก. ไล่ให้หนีไป.
ไล่ผี
หมายถึงก. ทำพิธีร่ายมนตร์ขับผีที่เชื่อว่าสิงอยู่ในคนหรือสถานที่.
ไล่มาติด ๆ
หมายถึงก. ตามมาอย่างกระชั้นชิด เช่น ผู้ร้ายวิ่งไล่มาติด ๆ.
ไล่เลี่ย
หมายถึงว. พอ ๆ กัน, สูสี, เช่น สูงไล่เลี่ยกัน สอบได้คะแนนไล่เลี่ยกัน.
ไล่เลียง
หมายถึงก. ซักไซ้, ไต่ถาม, มักใช้เข้าคู่กับคำ ซักไซ้ เป็น ซักไซ้ไล่เลียง.
ไล่หนังสือ
หมายถึงก. สอบไล่.
ไล่ออก
หมายถึงก. คัดชื่อออกจากทะเบียน เช่น ไล่ออกจากโรงเรียน, ให้ออกจากราชการหรือวงการเพราะกระทำความผิดอย่างร้ายแรง เช่น ไล่ออกจากราชการ ไล่ออกจากงาน. (กฎ) น. โทษทางวินัยสถานหนักที่สุดที่ใช้ลงแก่ข้าราชการ ผู้กระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงโดยสั่งให้ออกจากราชการและไม่มีสิทธิได้รับบำเหน็จบำนาญ.