ตัวกรองผลการค้นหา
ยะ
หมายถึงว. คำออกเสียงลงท้ายวลีหรือประโยค ถือว่าไม่สุภาพ เช่น ของกินนะยะ ของถวายพระนะยะ จะรีบไปไหนยะ.
เลหยะ
หมายถึง[เลหะยะ] (แบบ) ว. (ของ) ควรลิ้ม. (ส.).
วากย,วากย-,วากยะ
หมายถึง[วากกะยะ] น. คำพูด, คำกล่าว, ถ้อยคำ, ประโยค. (ป., ส.).
วาจาไปยะ
หมายถึง(แบบ) น. คำอ่อนหวาน. (ป. วาจาเปยฺย, วาชเปยฺย).
วิริยะ
หมายถึงน. ความเพียร, ความบากบั่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ อุตสาหะ เป็น วิริยอุตสาหะ; ความกล้า; วิริยภาพ ก็ใช้. (ป.; ส. วีรฺย).
ศากย,ศากย-,ศากยะ
หมายถึง[สากกะยะ] น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
ศาฐยะ
หมายถึง[สาถะ-] น. สาไถย, ความคดโกง. (ส.; ป. สาเถยฺย).
สัตตาหกรณียะ
หมายถึง[สัดตาหะกะระนียะ, สัดตาหะกอระนียะ] น. กิจที่พึงทำเป็นเหตุให้ภิกษุออกจากวัดไปพักแรมในที่อื่นในระหว่างพรรษาได้ไม่เกิน ๗ วัน เช่นเพื่อไปพยาบาลภิกษุสามเณรหรือบิดามารดาที่ป่วยไข้หรือเพื่อบำรุงศรัทธาของทายก.
สาราณีย,สาราณีย-,สาราณียะ
หมายถึง[-นียะ-] ว. เป็นที่ตั้งแห่งความระลึก. (ป.; ส. สฺมรณีย).
สิเนหนียะ
หมายถึง[-หะนียะ] ว. น่ารัก. (ป.).
แสยะ
หมายถึง[สะแหฺยะ] ก. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เกลียดกลัว เยาะเย้ย หรือ ดูแคลน.
หาสยะ
หมายถึง[-สะยะ] น. ความสนุก, ความขบขัน. ว. พึงหัวเราะ, น่าหัวเราะ, ขบขัน; แยบคาย, ตลกคะนอง. (ส.).