ตัวกรองผลการค้นหา
อ่อนหู
หมายถึง(กลอน) ก. ยอมเชื่อฟัง เช่น แต่คิดแค้นแม่ยายกับพ่อตาจะทรมาเสียก่อนให้อ่อนหู. (สังข์ทอง).
ก ข ไม่กระดิกหู
หมายถึง[โบ อ่านว่า กอข้อ-] (สำ) น. ผู้ที่เรียนหนังสือแล้วไม่รู้ อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้.
เข้าหู
หมายถึงก. มาให้ได้ยิน (ใช้สำหรับเรื่องราวหรือข่าวคราว) เช่น เรื่องนี้เข้าหูฉันบ่อย ๆ. ว. น่าฟัง (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น พูดไม่เข้าหู.
แปร่งหู
หมายถึงว. ผิดเพี้ยนไปจากที่เคยตกลงกันไว้, มีเสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.
ผิดหู
หมายถึง(ปาก) ว. แสลงหู, ไม่ถูกหู.
ผูกหู
หมายถึงก. ทำเครื่องหมายกำหนดไว้เพื่อกรรมสิทธิ์หรือประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง, กำหนดไว้, จองไว้.
มหู
หมายถึงก. ต้องการ. (ช.).
ไม้แคะหู,ไม้ควักหู
หมายถึงน. เครื่องมือชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะหรืองาเป็นต้น ปลายโค้งหรืองอคล้ายจวัก สำหรับแคะและควักขี้หู.
รู้ถึงหู
หมายถึงก. รู้เพราะมีคนบอก เช่น เรื่องนี้อย่าให้รู้ถึงหูเขานะ.
ล้างหู
หมายถึงก. ทำเป็นลืมเสียว่าเคยได้ยินเรื่องหรือถ้อยคำที่ระคายหู.
ลิ้นตวัดถึงใบหู,ลิ้นตวัดถึงหู
หมายถึง(สำ) ว. ที่พูดจาตลบตะแลงเชื่อไม่ได้.
หนวกหู
หมายถึงก. รู้สึกรำคาญหูเพราะเสียงเซ็งแซ่อื้ออึง เช่น เด็ก ๆ เล่นกันเกรียว หนวกหูเหลือเกิน, โดยปริยายหมายความว่า รำคาญ เช่น เธอพูดมากฉันหนวกหูเต็มทีแล้ว. ว. เซ็งแซ่อื้ออึงรำคาญหู เช่น เด็ก ๆ จุดประทัดเล่นกัน เสียงหนวกหูจริง.