ตัวกรองผลการค้นหา
ปาณิดล
หมายถึงน. ฝ่ามือ. (ป., ส. ปาณิตล).
ไปยาล
หมายถึงน. เครื่องหมายละคำ รูปดังนี้ ฯ เรียกว่า ไปยาลน้อย สำหรับละคำที่ประกอบคำหน้า เช่น กรุงเทพฯ โปรดเกล้าฯ, รูปดังนี้ ฯลฯ หรือ ฯเปฯ เรียกว่า ไปยาลใหญ่ สำหรับละข้อความข้างท้าย เช่น ในป่ามีช้าง เสือ ลิง ค่าง ฯลฯ อ่านว่า “ละ”, หรือละข้อความในระหว่าง เช่น เพลงสรรเสริญพระบารมีว่า ข้าวรพุทธเจ้า ฯลฯ ดุจถวายชัย ชโย อ่านว่า “ละถึง”, เปยยาล ก็เรียก. (ป. เปยฺยาล).
ผีไม่มีศาล
หมายถึง(สำ) ว. ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง.
ผู้อนุบาล
หมายถึง(กฎ) น. บุคคลซึ่งศาลมีคำสั่งแต่งตั้งให้เป็นผู้ปกครองดูแลคนไร้ความสามารถ.
แผล
หมายถึง[แผฺล] น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
ฝนตกขี้หมูไหล
หมายถึง(สำ) ก. พลอยเหลวไหลไปด้วยกัน, มักใช้เข้าคู่กับ คนจัญไรมาพบกัน ว่า ฝนตกขี้หมูไหล คนจัญไรมาพบกัน.
พญาแปแล
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง
พยานบุคคล
หมายถึง(กฎ) ดู พยาน.
พรายทะเล
หมายถึงน. แสงสว่างที่เป็นแสงเรือง ๆ อยู่ที่เสากระโดงเรือ.
พฤกษทล
หมายถึงน. ใบไม้. (ส.).
พสุธาดล
หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน. (ป., ส. วสุธาตล).
พหุล
หมายถึง[พะหุน] ว. หนา, มาก. (ป., ส.).