ตัวกรองผลการค้นหา
พณ,ฯพณฯ
หมายถึง[พะนะท่าน] น. คำนำหน้าชื่อหรือตำแหน่งข้าราชการผู้ใหญ่ชั้นรัฐมนตรี เอกอัครราชทูต เป็นต้น. (ย่อมาจากคำ พณหัว พณหัวเจ้า พณหัวเจ้าท่าน).
พณิชย์
หมายถึง[พะ-] น. การค้าขาย. (ส. วณิชฺยา, วาณิชฺย; ป. วาณิชฺช).
พด
หมายถึงว. คด, งอ, ขด.
พดด้วง
หมายถึงน. เรียกเงินตราโบราณรูปขดกลมคล้ายตัวด้วง.
พ่น
หมายถึงก. ห่อปากเป่าให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งในปากออกมาเป็นฝอยเป็นต้น, อาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พ่นไฟ พ่นสี, (ปาก) พูดมาก เช่น รีบ ๆ เข้าเถอะ อย่ามัวพ่นอยู่เลย.
พ้น
หมายถึงก. อาการที่ผ่านหรือหลุดเป็นต้นออกไปอยู่นอกเขตหรือเลยที่กำหนดไว้ เช่น พ้นอันตราย พ้นกิเลส พ้นทุกข์ พ้นเกณฑ์ พ้นตัว พ้นบ้าน. ว. นอกเขตออกไป เช่น ข้ามพ้น บินพ้น ผ่านพ้น หลุดพ้น.
พนชีวี
หมายถึง[พะนะ-] น. ชาวป่า. (ส. วนชีวินฺ).
พ้นวิสัย
หมายถึงว. เกินความสามารถ, ที่ไม่อาจเป็นไปได้หรือไม่สามารถจะกระทำได้.
พนักงานเจ้าหน้าที่
หมายถึง(กฎ) น. บุคคลผู้มีหน้าที่ปฏิบัติการตามที่กฎหมายกำหนด.
พนาด
หมายถึงน. เบาะสำหรับปูหลังช้างเพื่อออกป่า เช่น พรายพัสตร์พนาดพร้อม ภูษา. (ยวนพ่าย), ใช้ว่า พระนาด ก็มี.
พนาย
หมายถึงน. คำขุนนางผู้ใหญ่เรียกผู้ดีซึ่งอยู่ในบังคับตน.
พนาศรัย
หมายถึงน. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).