ตัวกรองผลการค้นหา
กราด,-กราด
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กรีด เป็น กรีดกราด.
กราน
หมายถึง[กฺราน] ใช้เข้าคู่กับคำอื่น หมายความว่า ทอดตัว หรือ ล้มตัวลงราบ เช่น ก้มกราน หมอบกราน, หมายความว่า คํ้า, ยัน, เช่น ยันกราน ยืนกราน, ในบทกลอนใช้โดยลำพังก็มี เช่น ก็กรานในกลางรณภู. (สมุทรโฆษ), พระรามตัดตีนสินมือเสีย กรานคอไปไว้ที่นอกเมือง. (มโนห์รา), โบราณเขียนเป็น กราล ก็มี.
กร้าน
หมายถึง[กฺร้าน] ว. มีผิวด้าน, มีผิวไม่สดใส; กระด้าง, แข็ง, หยาบ.
กราบ
หมายถึง[กฺราบ] (โบ) ว. ตราบ เช่น กราบเท่ากัลปาวสาน. (พงศ. อยุธยา).
กราบพระ
หมายถึง(โบ) น. ผ้ากราบ.
กรามพลู
หมายถึง[กฺรามพฺลู] (โบ) น. กานพลู เช่น แห้วหมูพิชกรามพลูก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน). (เทียบทมิฬ กฺรามปู).
กราย
หมายถึง[กฺราย] น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Xylopia malayana Hook.f. et Thomson ในวงศ์ Annonaceae เนื้อไม้ผ่าง่าย ใช้ทำฟืนและกระเบื้องไม้มุงหลังคา.
กราล
หมายถึง[กฺราน] (โบ) ดู กราน ๒.
กราวด่าง
หมายถึงดู ม่านลาย.
กร่ำกรุ่น
หมายถึง[กฺรํ่ากฺรุ่น] ว. สีมัว ๆ ไม่ชัด เช่น สีกรํ่ากรุ่นเป็นอย่างไรฉันไม่เคย.
กริยาวิเศษณ์วลี
หมายถึง(ไว) น. ท่อนความที่มีคำกริยาวิเศษณ์ที่พ่วงบุรพบทเข้าขยายกริยา เช่น ม้าวิ่งไปข้างโน้น ความที่ขีดสัญประกาศนั้นเป็นกริยาวิเศษณ์วลี.
กรี๊ดกร๊าด
หมายถึงว. อาการที่เปล่งเสียงร้องอุทานแสดงความพอใจเป็นต้น.