ตัวกรองผลการค้นหา
ละเลงเลือด
หมายถึงว. อาการที่ต่อสู้กันจนเลือดออกมากเปรอะไปด้วยกัน เช่น ทั้ง ๒ ฝ่ายต่อสู้กันถึงขั้นละเลงเลือด.
ลิ่มเลือด
หมายถึงน. เลือดซึ่งแปรรูปคล้ายวุ้น มีทั้งประโยชน์และโทษ ที่มีประโยชน์เกิดนอกร่างกาย เช่นเวลาเป็นแผลมีเลือดออกแล้วแข็งเป็นลิ่ม เลือดก็จะหยุดไหล ที่มีโทษเกิดภายในร่างกายซึ่งเกิดจากการผิดปรกติบางอย่างของร่างกาย อาจทำให้เกิดอันตรายร้ายแรงได้โดยไปอุดตามหลอดเลือดฝอย เช่นที่สมอง ทำให้เป็นอัมพาต ที่หัวใจ ทำให้หัวใจวาย.
สายเลือด
หมายถึงน. ญาติพี่น้องที่มีบรรพบุรุษร่วมกัน, ลูก, เช่น เด็กคนนี้เป็นสายเลือดของเขาแท้ ๆ เขายังไม่เอาใจใส่เลย; โดยปริยายหมายถึงนิสัย, สันดาน, เช่น เขาชอบเล่นการพนันอยู่ในสายเลือด.
กระหายเลือด
หมายถึงว. เหี้ยมโหดทำทารุณจนถึงเลือดตกยางออก.
คัดเลือด
หมายถึงก. ทำให้เลือดหยุด.
แฝดเลือด
หมายถึงน. ภาวะที่เลือดออกมากทางช่องคลอดก่อนคลอดลูก.
หน้าเลือด
หมายถึงว. ชอบแสวงหาประโยชน์โดยวิธีบังคับให้จำยอมเพราะเห็นแก่ตัว เช่น เขาเป็นเจ้าหนี้หน้าเลือด, หน้าโลหิต ก็ว่า.
ตรวจเลือด
หมายถึงก. ตรวจดูว่าเลือดอยู่ในกลุ่มไหน หรือมีเชื้อโรคอยู่ในเลือดหรือไม่ หรือเพื่อทราบโรคบางอย่าง เป็นต้น.
ธนาคารเลือด
หมายถึงน. สถานที่เก็บรักษาเลือดไว้ เพื่อบริการแก่ผู้ป่วย.
บ้าเลือด
หมายถึงว. บันดาลโทสะอย่างไม่กลัวตายเมื่อถูกทำร้ายถึงเลือดตกยางออก.
มูกเลือด
หมายถึงน. โรคที่มีมูกและเลือดในลำไส้ติดออกมากับอุจจาระ.
เลือดล้างด้วยเลือด
หมายถึงก. แก้แค้นด้วยวิธีรุนแรงในทำนองเดียวกัน.