ตัวกรองผลการค้นหา
พัสเดา
หมายถึง[พัดสะ-] น. ชื่อหวายชนิดหนึ่งใหญ่กว่าหวายตะค้า. (พจน. ๒๔๙๓).
สะเดา
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Azadirachta indica Juss. var. siamensis Valeton ในวงศ์ Meliaceae ใบมีรสขม ใบอ่อนและช่อดอกกินได้และใช้ทำยาได้.
สะเดาะ
หมายถึงก. ทำให้หลุดออกมาด้วยคาถาอาคม เช่น สะเดาะโซ่ตรวน สะเดาะกุญแจ; ทำให้หมดสิ้นไปหรือเบาบางลง เช่น ทำบุญสะเดาะเคราะห์ ปล่อยนกปล่อยปลาสะเดาะเคราะห์.
ไข้กำเดา
หมายถึง(โบ) น. ไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัด.
เดา
หมายถึงก. คิดคาดเอาเองโดยไม่มีหลักหรือเหตุผล.