ตัวกรองผลการค้นหา
ตัณหา
หมายถึง[ตันหา] น. ความทะยานอยาก, โดยทั่วไปใช้หมายถึงความใคร่ในกาม. (ป.; ส. ตฺฤษฺณา).
เนื้อหา
หมายถึงน. ใจความสำคัญ, ข้อสำคัญ, สาระสำคัญ; วงเงินตามข้อตกลงที่จ้างหามา รวมทั้งค่ารถค่าอาหาร เป็นต้น (มักใช้แก่การมหรสพ เช่น ลิเก ละคร).
ภวตัณหา
หมายถึงน. ตัณหาเป็นไปในภพ คือ ความอยากมี อยากเป็น อยากเกิด. (ป.).
เรียกหา
หมายถึงก. ร้องหา เช่น ลูกเรียกหาแม่ทั้งคืน คนไข้เรียกหาหมอ.
วหา
หมายถึงน. แม่นํ้า. (ส.).
สิเนหะ,สิเนหา,สิเน่หา
หมายถึง[สิเหฺน่หา] น. ความรัก, ความมีเยื่อใย, เช่น เขาให้สร้อยเส้นนี้แก่ฉันด้วยความสิเน่หา. (ป.; ส. เสฺนห).
หา
หมายถึงก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น เขาหาว่า...; พึ่ง เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร; บางทีก็ใช้ควบกับคำอื่น มีความหมายว่า ขวนขวายเพื่อให้ได้มาโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ค้นหา สืบหา เที่ยวหา ตามหา เสาะหา แสวงหา. บ. ที่ เช่น เขาอยู่หาไหน ๆ ก็ไม่รู้ จะไปตามตัวเขาได้อย่างไร; สู่ เช่น เด็กว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง.
ขึ้นหา
หมายถึงก. ลอบขึ้นห้องหญิงเพื่อการชู้สาว.
พระหา
หมายถึงว. ใหญ่, กว้าง. (ป. พฺรหา; ส. พฺฤหตฺ).
วิภวตัณหา
หมายถึงน. ความปรารถนาในความไม่มีไม่เป็น. (ป.).
เวหะ,เวหา
หมายถึงน. ฟ้า, อากาศ. (ส. วิห, วิหา).
สุณหา
หมายถึง[สุน-] น. ลูกสะใภ้. (ป.).