ตัวกรองผลการค้นหา
สัปปะ
หมายถึง[สับ-] น. งู. (ป.; ส. สรฺป).
จริก
หมายถึง[จะหฺริก] (กลอน) ก. เอาปากสับและงับอย่างอาการนกสับ, กดลง. (แผลงมาจาก จิก).
สัปปิ
หมายถึง[สับ-] น. เนยใส. (ป.; ส. สรฺปิสฺ).
กระส่าย,-กระส่าย
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระสับ เป็น กระสับกระส่าย.
ศัพทมูลวิทยา
หมายถึง[สับทะมูนละ-, สับทะมูน-] น. วิชาว่าด้วยที่มาและประวัติของคำ. (อ. etymology).
ตัดไพ่
หมายถึงก. แบ่งไพ่ที่สับไพ่ไว้แล้วออกเป็นกอง ๆ.
ไขว้เขว
หมายถึงก. สับกัน; (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า เอาของไปจำนำ.
สัปด,สัปด-
หมายถึง[สับดะ-] ว. เจ็ด. (ส. สปฺต; ป. สตฺต).
สัปหงก
หมายถึง[สับปะหฺงก] ว. อาการที่หน้าหงุบลงเพราะง่วงนอน.
ลั่นไก
หมายถึงก. เหนี่ยวไกปืนให้นกสับลงที่แก๊ป, ลั่นนก ก็ว่า.
สันมือ
หมายถึงน. ส่วนข้างฝ่ามือด้านนิ้วก้อย เช่น สับด้วยสันมือ.
ประติศรัพ
หมายถึง[ปฺระติสับ] น. ปฏิสวะ. (ส.; ป. ปฏิสฺสว).