ตัวกรองผลการค้นหา
พะเยิบพะยาบ
หมายถึงว. อาการที่โบกหรือกระพือขึ้นลงช้า ๆ (ใช้แก่สิ่งที่เป็นผืนแผ่นบาง ๆ หรือที่อ่อนไหวได้ในตัว), เช่น หลังคาเต็นท์ถูกลมพัดพะเยิบพะยาบ.
พะงาบ,พะงาบ ๆ
หมายถึงว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), งาบ ๆ ปะงาบ หรือ ปะงาบ ๆ ก็ว่า.
พะทำมะรง
หมายถึงน. ผู้ควบคุมนักโทษ.
พะเน้าพะนอ
หมายถึงก. พรํ่าเอาอกเอาใจเกินสมควร.
พะเนียง
หมายถึงดู เนียง ๒.
พะรุงพะรัง
หมายถึงว. ปะปนกันจนรุงรัง เช่น หอบข้าวของพะรุงพะรัง, นุงนัง เช่น มีหนี้สินพะรุงพะรัง.
พะเลย
หมายถึงน. วิธีปลูกข้าวในนาที่เป็นตม โดยนำข้าวปลูกที่แช่นํ้าไว้หว่านแทนข้าวที่เสียไป, เรียกนาที่ทำด้วยวิธีนั้นว่า นาพะเลย.
พะวักพะวน
หมายถึงก. ห่วงเรื่องต่าง ๆ จนวุ่นวายใจ.
พะว้าพะวัง
หมายถึงก. ห่วงหน้าห่วงหลัง, ห่วงหน้าพะวงหลัง.
พะอากพะอำ
หมายถึงก. อึดอัด, คับแคบใจ.
พะงา
หมายถึงน. นางงาม. ว. สวย, งาม.
พะจง
หมายถึงดู บ่าง.