ตัวกรองผลการค้นหา
ฆ่าฟัน
หมายถึงก. ใช้อาวุธฆ่ากัน.
พอแย้มปากก็เห็นไรฟัน
หมายถึง(สำ) รู้ทันกัน, พออ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ ก็ว่า.
แพ้ฟัน
หมายถึงว. ฟันหักเร็วกว่าธรรมดา.
ฟัน
หมายถึงก. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาสันมือฟันอิฐ.
ยิงฟัน
หมายถึงก. แยกริมฝีปากให้เห็นฟันขบกัน, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ แยกเขี้ยว เป็น แยกเขี้ยวยิงฟัน.
ลิ้นกับฟัน
หมายถึง(สำ) น. การกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ไม่รุนแรงของคนที่ใกล้ชิดกัน เช่น ระหว่างสามีกับภรรยาหรือคนที่ทำงานร่วมกัน.
เข็ดฟัน
หมายถึงก. เสียวฟันเพราะกินของเปรี้ยว.
เคี้ยวฟัน
หมายถึงก. แสดงอาการโกรธเมื่อยังทำอะไรเขาไม่ได้, มักใช้เข้าคู่กับคำ เข่นเขี้ยว เป็น เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน.
หมายถึงน. กระดูกเป็นซี่ ๆ อยู่ในปากสำหรับกัด ฉีกเคี้ยวอาหาร, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฟันเลื่อย ฟันจักร.
บังฟัน
หมายถึงก. ใช้เวทมนตร์ไปทำร้ายผู้อื่นด้วยวิธีเอาดาบเป็นต้นฟันสิ่งที่สมมุติเป็นตัวผู้ที่ตนประสงค์จะทำร้าย เพื่อให้เกิดผลเป็นทำนองเดียวกันแก่ผู้นั้น.
ฝ่าฟัน
หมายถึงก. ต่อสู้กับความยากลำบาก.
แลงกินฟัน
หมายถึงน. ชื่อโรคซึ่งเข้าใจผิดว่ามีแมงชนิดหนึ่งเกาะกินรากฟันทำให้ฟันผุ.