ค้นเจอ 720 รายการ

พราหมณ์

หมายถึง[พฺราม] น. คนในวรรณะที่ ๑ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ และศูทร, ผู้ที่ถือเพศไว้ผม นุ่งขาวห่มขาว เช่น พราหมณ์ปุโรหิต พราหมณ์พฤฒิบาศ. (ป., ส.).

พราหมณัศบดี

หมายถึง[พฺรามมะนัดสะบอดี] น. ชื่อหนึ่งของพระเพลิง.

พริ้งเพรา

หมายถึงว. สวยงาม, เพราพริ้ง หรือ เพราเพริศ ก็ว่า.

พรุ่ง,พรุ่งนี้

หมายถึงน. วันถัดจากวันนี้ไปวันหนึ่ง.

พรุน

หมายถึงว. ลักษณะที่เป็นรูเว้าหวำชอนไชไปทั่วแทบไม่มีชิ้นดี เช่น ผ้าถูกแมลงกัดกินพรุนไปหมด.

พรู

หมายถึงว. อาการที่เคลื่อนไหวมาพร้อม ๆ กันเป็นจำนวนมาก เช่น วิ่งพรูกันเข้ามา, ร่วงลงมาพร้อมกันมาก ๆ เช่น ดอกพิกุลร่วงพรู.

พานพระขันหมาก,พระขันหมาก

หมายถึง(โบ; ราชา) น. พานมีรูปทรงคล้ายพานแว่นฟ้า ทำด้วยทองคำ จำหลักลวดลายลงยาสี เป็นเครื่องราชูปโภค ใช้เฉพาะพระเจ้าแผ่นดิน ในพานประกอบด้วย ตลับพู่ใส่ขี้ผึ้ง ๑ มังสี ๒ สำหรับใส่หมากเจียน ๑ หมากทั้งลูก ๑ ซองพลู ๒ สำหรับใส่พลูจีบ ๑ พลูทั้งใบ ๑ ตลับใส่กระวาน ๑ ตลับใส่ยาฝอย ๑ และพระแสงกรรบิด ๑, พานพระศรี ก็ว่า.

เพราะ

หมายถึงสัน. ด้วย, เหตุ, เพื่อ.

เพริศพราย,เพริศแพร้ว

หมายถึงว. งามระยับ.

เพริศพริ้ง

หมายถึงว. งามเฉิดฉาย, พริ้งเพริศ ก็ว่า.

เพรียง

หมายถึง[เพฺรียง] น. ส่วนร่างกายที่นูนอยู่หลังหู, มักใช้ว่า เพรียงหู; เรียกผิวหนังที่ขรุขระอย่างหน้าออกฝีว่ามีลักษณะเป็นเพรียง. ว. พร้อม, มักใช้คู่กันว่า พร้อมเพรียง.

เพรียบ

หมายถึง[เพฺรียบ] ก. เพียบ.

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ